ودائع

لغت نامه دهخدا

ودائع. [ وَ ءِ ] ( ع اِ ) ج ِ ودیع، به معنی عهد و پیمان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به ودیع شود.
|| ج ِ ودیعة. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). به معنی زنهار و امانت. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). رجوع به ودیعه شود. امانتها و هرچه که در نزد کسی بطور امانت گذارند. ( ناظم الاطباء ).
- ودائع پروردگار ؛ رعایا. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

جمع ودیع بمعنی عهد و پیمان یا جمع ودیعه . بمعنی زنهار و امانت

پیشنهاد کاربران

بپرس