نشانگان آسپرگر. نشانگان آسپرگر یا سندرم آسپرگر ( به انگلیسی: Asperger syndrome ) یک نوع اختلال رشد عصبی است که با مشکلات قابل توجه در ارتباط بین فردی و ارتباط غیرکلامی و ارتباط چشمی مستقیم و اشکال در انجام حرکات پیچیده فیزیکی مانند رقص، مشخص می شود، که معمولاً به همراه علایق و رفتارهای وسواسی و تکراری است. بهره هوشی ( iQ ) در این افراد بالاتر از میانگین جامعه است و استعداد فوق العاده خوبی در ریاضیات و تحلیل، کامپیوتر و حتی علوم انسانی دارند. برعکس افراد عادی، از کلیات به سمت جزئیات می روند و معمولاً در افکار خود غرق می شوند و دارای تفکرات عمیق و تصویرسازی ذهنی قوی و تخیلی قوی مانند نسخهٔ پیشرفته یک سیستم واقعیت مجازی و فراتر از آن هستند. نخستین بار در سال ۱۹۴۴ پزشک اتریشی به نام هانس آسپرگر با انتشار مقاله ای آن را توصیف کرد. [ ۱] [ ۲]
نشانگان آسپرگر به صورت شکل ملایمی از طیف اوتیسم شمرده می شود، و وجه تمایز آن، حفظ مهارت های تکلمی و بهرهٔ هوشی ( iQ ) بالاتر از میانگین جامعه و حافظه بلندمدت قوی است و مورد تمایز دیگر خودآگاهی این افراد نسبت به شرایط خود و آزادانه صحبت کردن دربارهٔ محدودیت ها است؛ هرچند بعضی از پژوهش ها نشان دهندهٔ تفاوت اساسی بین سندرم آسپرگر و اوتیسم با عملکرد بالا است. [ ۳]
افرادی با این نشانگان ممکن است دارای یک یا چند مورد از ویژگی ها باشند:
روابط اجتماعی ضعیف، رفتارهای وسواسی و تکراری، خویشتن - محوری، تفکر منطقی و غیر عاطفی، علایق متمرکز، یادگیری آسان تر زبان های ثانوی، و در برخی کمبود در توانایی های حرکتی. ممکن است توانایی های حرکتی به طور محدودی کامل نشود و در طرز راه رفتن یا دویدن دیده نشود اما با انجام فعالیت های حرکتی پیچیده تر مثل راندن دوچرخه یا توپ بازی مشخص شود، به همین خاطر این افراد در معرض آسیب های فیزیکی زیادی از سمت جامعه قرار می گیرند.
افرادی که دچار سندرم آسپرگر هستند ممکن است به مشکلات فراوان در تعاملات اجتماعی برخورد کنند و دارای خصوصیات رفتاری کلیشه ای ( مانند نوعی خاص از پوشش، رفتار تکراری مانند مطالعه یا داشتن روش مخصوص به خود در انجام کارها ) در رفتارها و علایق هستند. افراد مبتلا به این نشانگان، علاقه ای به روابط و تعاملات اجتماعی ندارند، هرچند می توانند روابط اجتماعی را کاملاً تجزیه و تحلیل کنند ولی در اجرای عملی این تحلیل ها ضعیف عمل می کنند. در برخی موارد به دلیل نوع دیدگاهشان به روابط اجتماعی و انسانی، دیده شده فرد مبتلا توانایی منحصر به فردی در روان شناسی و علوم انسانی داشته است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفنشانگان آسپرگر به صورت شکل ملایمی از طیف اوتیسم شمرده می شود، و وجه تمایز آن، حفظ مهارت های تکلمی و بهرهٔ هوشی ( iQ ) بالاتر از میانگین جامعه و حافظه بلندمدت قوی است و مورد تمایز دیگر خودآگاهی این افراد نسبت به شرایط خود و آزادانه صحبت کردن دربارهٔ محدودیت ها است؛ هرچند بعضی از پژوهش ها نشان دهندهٔ تفاوت اساسی بین سندرم آسپرگر و اوتیسم با عملکرد بالا است. [ ۳]
افرادی با این نشانگان ممکن است دارای یک یا چند مورد از ویژگی ها باشند:
روابط اجتماعی ضعیف، رفتارهای وسواسی و تکراری، خویشتن - محوری، تفکر منطقی و غیر عاطفی، علایق متمرکز، یادگیری آسان تر زبان های ثانوی، و در برخی کمبود در توانایی های حرکتی. ممکن است توانایی های حرکتی به طور محدودی کامل نشود و در طرز راه رفتن یا دویدن دیده نشود اما با انجام فعالیت های حرکتی پیچیده تر مثل راندن دوچرخه یا توپ بازی مشخص شود، به همین خاطر این افراد در معرض آسیب های فیزیکی زیادی از سمت جامعه قرار می گیرند.
افرادی که دچار سندرم آسپرگر هستند ممکن است به مشکلات فراوان در تعاملات اجتماعی برخورد کنند و دارای خصوصیات رفتاری کلیشه ای ( مانند نوعی خاص از پوشش، رفتار تکراری مانند مطالعه یا داشتن روش مخصوص به خود در انجام کارها ) در رفتارها و علایق هستند. افراد مبتلا به این نشانگان، علاقه ای به روابط و تعاملات اجتماعی ندارند، هرچند می توانند روابط اجتماعی را کاملاً تجزیه و تحلیل کنند ولی در اجرای عملی این تحلیل ها ضعیف عمل می کنند. در برخی موارد به دلیل نوع دیدگاهشان به روابط اجتماعی و انسانی، دیده شده فرد مبتلا توانایی منحصر به فردی در روان شناسی و علوم انسانی داشته است. [ ۴]
wiki: نشانگان آسپرگر