میکروباتیک یا میکرو روباتیک ( به زبان انگلیسی: Microbotics ) شاخه ای از روباتیک است که با مطالعه و کاربری روبات های مینیاتوری مانند روبات های متحرک در ابعاد میکرومتر سر و کار دارد. این اصطلاح همچنین می تواند برای رباتهایی که قابلیت به کار گیری قطعات در ابعاد میکرومتر را دارند استفاده شود. میکروباتیک دستکاری روباتیک اشیاء با ابعاد مشخصه در محدودهٔ میلی متر به میکرومتر و همچنین طراحی و ساخت عوامل روباتیک با ابعاد مشخصهٔ مشابه را شامل می شود.
میکرو روبات ها با ظهور میکروکنترلرها در دههٔ آخر قرن بیستم و پیدایش سیستم های مکانیکی مینیاتوری سیلیکونی ( MEMS ) متولد شدند. البته بسیاری از میکرو روبات ها به جز در حسگرها از سیلیکون در قطعات مکانیکی خود استفاده نمی کنند. اولین تحقیقات و طراحی های مفهومی از چنین روبات های کوچکی در اوایل دههٔ هفتاد میلادی به عنوان تحقیقات محرمانه در سازمان های اطلاعاتی آمریکا صورت گرفتند. کمک به نجات اسیران جنگی و ماموریت های شنود الکترونیکی اطلاعات از جمله کاربردهایی بود که در آن زمان برای این روبات ها در نظر گرفته شده بود. پیش زمینهٔ فناوری های کوچک سازی هنوز به صورت کامل توسعه نیافته بودند، بنابراین ساخت یک نمونهٔ اولیه به کندی پیش می رفت. [ ۱] از سال ۲۰۰۸ میلادی، کوچکترین میکرو روبات ها از دستگاه های میکروالکترومکانیکی استفاده می کنند که انرژی الکتریکی را به حرکت خطی تبدیل می کنند. [ ۲] [ ۳] توسعهٔ ارتباطات بی سیم، به خصوص وای - فای، ظرفیت ارتباطی میکروبات ها را تا حد زیادی افزایش داده است. این افزایش ارتباطات باعث افزایش هماهنگی میکروبات ها برای انجام کارهای پیچیده تر نیز شده است. از جمله تحقیقات اخیر انجام شده در رابطه با ارتباطات بین میکروبات ها، یک گروه ۱۰۲۴تایی از روبات ها در دانشگاه هاروارد است که خود را به شکل های گوناگون درمی آورد. [ ۴]
در حالی که میکرو پیشوندی است که معمولاً به معنی «کوچک» تلقی می شود، استفاده از این پیشوند با توجه به استانداردهای طولی از سردرگمی جلوگیری می کند. در نتیجه یک میکرو روبات دارای ابعاد مشخصه در یا کوچکتر از یک میلی متر است، یا قابلیت دستکاری اجزا با ابعاد ۱ تا ۱۰۰۰ میکرومتر را دارد.
استفاده از میکروبات ها به ابزارهای پیشرفته و حسگرهایی نیازمند است که در مقیاس میکرو کار می کنند. اما مقیاس بندی پدیده های فیزیکی حتی یک دستکاری ساده را هم چالش برانگیز می کند. نحوهٔ حرکت میکروبات ها تابعی از هدف و اندازهٔ آن هاست. در اندازه های کوچکتر از میلی متر، دنیای فیزیک نیازمند راه های عجیبی برای حرکت است. عدد رینولدز برای روبات های پرنده تقریباً برابر با یک است؛ در واقع «پرواز» در این روبات ها به حای اصل برنولی، از گرانروی هوا استفاده می کند. روبات هایی که در مایعات حرکت می کنند ممکن است مانند نوع متحرک باکتری E. coli، به تاژکهای چرخشی احتیاج داشته باشد. حرکت جهشی از لحاظ مصرف انرژی بسیار کارآمد است و به روبات این اجازه را می دهد که بر روی سطوح مختلف حرکت کند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمیکرو روبات ها با ظهور میکروکنترلرها در دههٔ آخر قرن بیستم و پیدایش سیستم های مکانیکی مینیاتوری سیلیکونی ( MEMS ) متولد شدند. البته بسیاری از میکرو روبات ها به جز در حسگرها از سیلیکون در قطعات مکانیکی خود استفاده نمی کنند. اولین تحقیقات و طراحی های مفهومی از چنین روبات های کوچکی در اوایل دههٔ هفتاد میلادی به عنوان تحقیقات محرمانه در سازمان های اطلاعاتی آمریکا صورت گرفتند. کمک به نجات اسیران جنگی و ماموریت های شنود الکترونیکی اطلاعات از جمله کاربردهایی بود که در آن زمان برای این روبات ها در نظر گرفته شده بود. پیش زمینهٔ فناوری های کوچک سازی هنوز به صورت کامل توسعه نیافته بودند، بنابراین ساخت یک نمونهٔ اولیه به کندی پیش می رفت. [ ۱] از سال ۲۰۰۸ میلادی، کوچکترین میکرو روبات ها از دستگاه های میکروالکترومکانیکی استفاده می کنند که انرژی الکتریکی را به حرکت خطی تبدیل می کنند. [ ۲] [ ۳] توسعهٔ ارتباطات بی سیم، به خصوص وای - فای، ظرفیت ارتباطی میکروبات ها را تا حد زیادی افزایش داده است. این افزایش ارتباطات باعث افزایش هماهنگی میکروبات ها برای انجام کارهای پیچیده تر نیز شده است. از جمله تحقیقات اخیر انجام شده در رابطه با ارتباطات بین میکروبات ها، یک گروه ۱۰۲۴تایی از روبات ها در دانشگاه هاروارد است که خود را به شکل های گوناگون درمی آورد. [ ۴]
در حالی که میکرو پیشوندی است که معمولاً به معنی «کوچک» تلقی می شود، استفاده از این پیشوند با توجه به استانداردهای طولی از سردرگمی جلوگیری می کند. در نتیجه یک میکرو روبات دارای ابعاد مشخصه در یا کوچکتر از یک میلی متر است، یا قابلیت دستکاری اجزا با ابعاد ۱ تا ۱۰۰۰ میکرومتر را دارد.
استفاده از میکروبات ها به ابزارهای پیشرفته و حسگرهایی نیازمند است که در مقیاس میکرو کار می کنند. اما مقیاس بندی پدیده های فیزیکی حتی یک دستکاری ساده را هم چالش برانگیز می کند. نحوهٔ حرکت میکروبات ها تابعی از هدف و اندازهٔ آن هاست. در اندازه های کوچکتر از میلی متر، دنیای فیزیک نیازمند راه های عجیبی برای حرکت است. عدد رینولدز برای روبات های پرنده تقریباً برابر با یک است؛ در واقع «پرواز» در این روبات ها به حای اصل برنولی، از گرانروی هوا استفاده می کند. روبات هایی که در مایعات حرکت می کنند ممکن است مانند نوع متحرک باکتری E. coli، به تاژکهای چرخشی احتیاج داشته باشد. حرکت جهشی از لحاظ مصرف انرژی بسیار کارآمد است و به روبات این اجازه را می دهد که بر روی سطوح مختلف حرکت کند. [ ۵]
wiki: میکروباتیک