مینای گوشواره ای

مینای گوشواره ای، نام علمی آن ( Gracula religiosa ) است و لینه جانورشناس معروف در سال ۱۷۵۸ میلادی این پرنده را در رده بندی خود وارد نمود. این پرنده نام های مختلف فراوانی دارد که عبارتند از: مینای گوشواره ای ( تپه ای ) ، مینای سخنگو، مینای تپه ای شرقی، مینای تپه ای جنوبی، گراکل معمولی وگراکل جنوبی. این گونه از مناطق استوایی جنوب آسیا در هندوستان و سریلانکا گرفته تا کشور اندونزی پراکنده است و بیشتر در حاشیه جنگل ها و زمین های زراعی زندگی می کند و لانه خود را در شکاف درختان می سازد و هر بار ۲الی ۳ تخم می گذارد. مینای گوشواره ای جاوه و مینای گوشواره ای هندی بزرگ قبل از ممنوعیت واردات مینا از شایع ترین انواع مرغ مینا در فروشگاه های عرضه کننده حیوانات خانگی در ایالات متحده آمریکا بودند. برخی از انواع مینای گوشواره ای جزو حیوانات حمایت شده بوده و نمی توان آن ها را در هیچ یک از فروشگاه های عرضه کننده حیوانات خانگی در سراسر جهان مشاهده کرد. تمامی انواع مینای گوشواره ای جزو جنس گراکولا Gracula و گونه ریلیگیوسا religiosa می باشند و گونه گراکولا ریلیگیوسا Gracula religiosa در برگیرنده تمامی گونه های شایع مینا می باشد البته به استثنای مینای گوشواره ای کوچک ومینای گوشواره ای نیاس به علت از بین رفتن درختان وتخریب محیط زیست این پرندگان تعداد مینای گوشواره ای روز به روز روبه کاهش نهاده و این پرندگان ناچار شده اند که به ارتفاعات پایین تر جهت زندگی مهاجرت نمایند.
این گونه دارای دوازده نوع است که عبارتند از:
• مینای گوشواره ای سیلانی
• مینای گوشواره ای کوچک
• مینای گوشواره ای هندی بزرگ
• مینای گوشواره ای نپال
• مینای گوشواره ای جزیره آندامان
• مینای جزیره پالاوان
• مینای گوشواره ای جزیره اینگانو
• مینای گوشواره ای جاوه
• مینای سومباوا
• مینای گوشواره ای فلوریس
• مینای گوشواره ای باتو
• مینای گوشواره ای جزیره نیاس