میناب
/minAb/
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
4 - دهستان دهوشامل 21 آبادی و 13265 نفر جمعیت. 5 - دهستان بهمنی شامل 9 آبادی و 7890 نفر جمعیت. 6 - دهستان شهوار شامل 25 آبادی و 3808 نفر جمعیت. 7 - دهستان حومه شامل 11 آبادی و 10749 نفر جمعیت. 8 - دهستان پائین شهرشامل 10 آبادی و 5900 نفر جمعیت. و قصبه میناب که به صورت یک شهر کوچک است مرکز این بخش است. رویهمرفته بخش میناب از 248 آبادی تشکیل شده و جمعیت آن بالغبر 89934 نفر است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8 ). ناحیه میناب عباسی. و رجوع به جغرافیای سیاسی تألیف کیهان شود.
- میناب عباسی ؛ بخش میناب را گویند.
میناب. ( اِخ ) شهرکی است. مرکز بخش میناب از شهرستان بندرعباس است. ارتفاعش از سطح دریا 175 متر است و در انتهای کوهستان و ابتدای دشت مجاور تپه ای واقع است و رودخانه میناب از مغرب آن میگذرد. هوایش گرم و آبش از رودخانه میناب تأمین میشود. بناهای شهر قدیمی است و یک بازار سرپوشیده دارد. جمعیتش 7157 نفر و زبان مادری آنها فارسی است. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8 ).
میناب. ( اِخ ) رودخانه ای است که آب آن اکثر قراء بخش میناب را تأمین میکند. این رودخانه ازکوه های صوغان و گلاشکرد و بشاکرد و منوجان سرچشمه میگیرد و از مغرب شهر کوچک میناب میگذرد و این شهر را نیز مشروب میسازد. ( از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 8 ).
فرهنگ فارسی
رودخانه ای است که آب اکثر قرائ بخش میناب را تامین میکند
دانشنامه عمومی
میناب یا به گویش مینابی مینُو یکی از شهرهای استان هرمزگان در جنوب ایران و مرکز شهرستان میناب است که به دلیل گسترش شهری و اجتماعی به فرمانداری ویژه ارتقاء یافته است[ ۱] شهر میناب دومین شهر بزرگ هرمزگان و سرزمینی جلگه ای است که به علت داشتن منابع آب شرب به ویژه رودخانه میناب، یکی از قطب های کشاورزی هرمزگان است و از قدیم «گلستان جنوب» هم خوانده می شد. [ ۱]
تاریخ میناب با تاریخ سرزمین «هرمز کهنه» درآمیخته است. بر اساس باور مردم بومی، این شهر توسط دو خواهر به نام های «بی بی مینو» و «بی بی نازنین» در روزگارانی کهن ساخته شده؛ طبق کتاب های تاریخی میناب شهری آباد بوده که با حمله مغولان ویران شده و تنها اثر به جای مانده از آن دوران دژ میناب است.
دربارهٔ ریشه نام گذاری میناب گفته می شود که به دلیل نزدیکی به آب و وجود رودهای اطراف آن را «میان آب» نامیدند که بعدها به میناب تبدیل شد. [ ۱] به نظر برخی تاریخ دانان ریشه نامگذاری میناب، آب فراوان و رودخانه پرآب با آب شیرین آن بوده است قدیمی ترین نامی که در کتب تاریخی و در زمان هخامنشی از میناب برده شده شهر اورگانا بوده است. [ ۲]
از میناب با نام های مینو، مینا، هرمز، هارموز، آنامیس و توسط نئارخوس دریانورد مقدونی در سفرنامه اش با عنوان هارموز یا آرموز نام برده شده است.
سکونت در جلگهٔ میناب بیش از ۱۰۰ هزار سال قدمت دارد. بنیان شهر میناب را به زمان ساسانیان نسبت می دهند؛ اما بعضی از اسناد تاریخی موجود نشان می دهد این شهرستان از قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال برخوردار است. میناب در سال ۱۳۱۰ خورشیدی در تقسیمات کشوری به شهر تبدیل شد و در سال ۱۳۳۴ به شهرستان ارتقاء یافت.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۷۳٬۱۷۰ نفر ( ۱۹٬۰۲۳ خانوار ) بوده[ ۳] و از این نظر دومین شهر بزرگ و پرجمعیت در بین شهرهای استان هرمزگان است. [ ۴]
ترکیب قومی میناب از فارسی زبانان هرمزی ( مینابی ) ، عرب های حاشیه خلیج فارس، بلوچ ها و بحرینی ها وبشاگردی ها است. [ ۵]
در شهر میناب و سایر مناطق شهرستان میناب، مردم به زبان فارسی گویش مینابی حرف می زنند. گویش مینابی که در جنوب ایران و حاشیهٔ دریای عمان رایج است، زیرشاخهٔ گویش بَشکَردی است و حدفاصلی است میان گویش های لارستانی و بلوچی و بشکردی در جنوب شرقی ایران. [ ۶] [ ۷] [ ۸]
تاریخ میناب با تاریخ سرزمین «هرمز کهنه» درآمیخته است. بر اساس باور مردم بومی، این شهر توسط دو خواهر به نام های «بی بی مینو» و «بی بی نازنین» در روزگارانی کهن ساخته شده؛ طبق کتاب های تاریخی میناب شهری آباد بوده که با حمله مغولان ویران شده و تنها اثر به جای مانده از آن دوران دژ میناب است.
دربارهٔ ریشه نام گذاری میناب گفته می شود که به دلیل نزدیکی به آب و وجود رودهای اطراف آن را «میان آب» نامیدند که بعدها به میناب تبدیل شد. [ ۱] به نظر برخی تاریخ دانان ریشه نامگذاری میناب، آب فراوان و رودخانه پرآب با آب شیرین آن بوده است قدیمی ترین نامی که در کتب تاریخی و در زمان هخامنشی از میناب برده شده شهر اورگانا بوده است. [ ۲]
از میناب با نام های مینو، مینا، هرمز، هارموز، آنامیس و توسط نئارخوس دریانورد مقدونی در سفرنامه اش با عنوان هارموز یا آرموز نام برده شده است.
سکونت در جلگهٔ میناب بیش از ۱۰۰ هزار سال قدمت دارد. بنیان شهر میناب را به زمان ساسانیان نسبت می دهند؛ اما بعضی از اسناد تاریخی موجود نشان می دهد این شهرستان از قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال برخوردار است. میناب در سال ۱۳۱۰ خورشیدی در تقسیمات کشوری به شهر تبدیل شد و در سال ۱۳۳۴ به شهرستان ارتقاء یافت.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۷۳٬۱۷۰ نفر ( ۱۹٬۰۲۳ خانوار ) بوده[ ۳] و از این نظر دومین شهر بزرگ و پرجمعیت در بین شهرهای استان هرمزگان است. [ ۴]
ترکیب قومی میناب از فارسی زبانان هرمزی ( مینابی ) ، عرب های حاشیه خلیج فارس، بلوچ ها و بحرینی ها وبشاگردی ها است. [ ۵]
در شهر میناب و سایر مناطق شهرستان میناب، مردم به زبان فارسی گویش مینابی حرف می زنند. گویش مینابی که در جنوب ایران و حاشیهٔ دریای عمان رایج است، زیرشاخهٔ گویش بَشکَردی است و حدفاصلی است میان گویش های لارستانی و بلوچی و بشکردی در جنوب شرقی ایران. [ ۶] [ ۷] [ ۸]
wiki: میناب
میناب (قصرقند). میناب، روستایی در دهستان تلنگ بخش تلنگ شهرستان قصرقند در استان سیستان و بلوچستان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۶۱ نفر ( ۱۹ خانوار ) بوده است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۶۱ نفر ( ۱۹ خانوار ) بوده است. [ ۱]
wiki: میناب (قصرقند)
پیشنهاد کاربران
بادهٔ ناب. [ دَ / دِ ی ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) باده خالص. باده صافی :
ز زهد خشک ملولم کجاست باده ناب
که بوی باده مدامم دماغ تر دارد.
حافظ.
ز زهد خشک ملولم کجاست باده ناب
که بوی باده مدامم دماغ تر دارد.
حافظ.
الته زبان تورکی جعلی است و از فارسی گرفته شده است
میناب بخاطر آن گفته میشد که در قدیم آب فراوانی داشت و اسم آنرا میناب گذاشتند یعنی ( میان آب ) ولی در حال حاضر بخاطر کم بارانی باعث کمبود آب و خشکسالی شده است
hellominab. blogfa. com
بناب ( بین آب=هزارتا آبادی، هزارتا ائو ) میناب ( مین آب=هزارتا آبادی، هزارتا ائو ) . . . بین=مین=هزار ( هزاره نام قوم تورک افغانستان )
چند متر زمین رو می کندند به آب می رسیدند
میناب شهرستانی میان آب