مکاشفهٔ یوحنا که با عنوان های دیگری همچون وحی به یوحنا، آخرالزمان یوحنا، کتاب وحی و مکاشفهٔ عیسی مسیح نیز خوانده می شود، آخرین کتاب از کتب «عهد جدید» مسیحیان است. مکاشفه تنها کتاب عهد جدید است که در ردهٔ ادبیات رستاخیزی قرار می گیرد؛ و نه تعلیمی یا تاریخی، و تعدادی بسیار از پنداره ها، نمادها و تمثیل ها را به ویژه در رابطه با وقایع آینده به کار می بندد. مکاشفه به نظر می آید مجموعه ای از بخش های مجزا باشد که به وسیلهٔ نویسندگان گمنامی که در آخرین ربع سدهٔ اول میلادی می زیستند نوشته شده باشد. [ ۱] با این وجود این طور انگاشته می شود که این کتاب توسط یوحنا، «مرید محبوب» مسیح، در «پاتموس» ( جزیره ای در یونان ) در دریای اژه به رشتهٔ تحریر درآمده است.
این کتاب از دو بخش عمده تشکیل شده است، که اولین بخش آن ( فصل های ۲ تا ۳ ) شامل پند و اندرزهای مذهبی ( و نه پنداره ها یا رمزآفرینی ها ) در نامه های جداگانه ای می باشد که خطاب به هفت کلیسای آسیای صغیر نگاشته شده اند. در بخش دوم ( فصل های ۴ تا ۲۲:۵ ) ، رؤیاها، تمثیل ها و نمادها ( در اغلب موارد بدون تعبیر یا تفسیر ) قسمت گسترده ای از متن کتاب را تشکیل داده و مفسران را واداشته اند تا لزوماً تعبیرهای متفاوتی از آنها ارائه دهند.
بسیاری از محققان موافقند که مکاشفه فقط یک تمثیل انتزاعی معنوی جدا از وقایع تاریخی، یا صرفاً یک پیشگویی دربارهٔ تحولات آخر دنیا که به صورت کلامی مبهم در لفافه آمده باشد، نیست، بلکه تحت تأثیر بحران ایمان، در دوران مسیحیت اولیه که محتملاً به وسیلهٔ شکنجه های رومیان ایجاد شده بود، نگاشته شده است. در نتیجهٔ آن، مسیحیان ترغیب شده اند که در ایمانشان ثابت قدم باشند تا استوارانه، امید خود را به اینکه در نهایت خداوند در برابر دشمنان خود ( و دشمنان آن ها ) پیروز خواهد شد، حفظ نمایند. از آنجایی که چنین دیدگاهی مشکلات دوران های بعدی در مبحث آخرت را نیز باز می تاباند، پیام مکاشفه به نسل های آیندهٔ مسیحیان نیز ارتباط می یابد، کسانی که مسیح پیشاپیش دربارهٔ آن ها هشدار داده که به طریقی مشابه، دچار عذاب و شکنجه خواهند شد. پیروزی خداوند بر شیطان ( در اینجا مقاومت مسیحیان در برابر شکنجهٔ رومیان ) نمونه ای از پیروزی های پیشگویی شده مشابه خیر بر شر در آینده و پیروزی نهایی خداوند در پایان جهان می باشد. [ ۱]
با وجود آن که عنصر مرکزی در مکاشفه، «مسیح» است، با مطالعه و ادراک بیشتر متن، شباهت های آن با شیوهٔ بیانی و مفاهیم کتاب عهد عتیق، مشخص می گردد. خصوصاً آنهایی که از کتابهای دانیال و حزقیال گرفته شده اند. به طور مثال، نویسنده از عدد هفت استفاده می کند، تا در مفهومی سمبلیک، بر «تمامیت» ( totality ) یا «کمال» ( perfection ) دلالت داشته باشد. مراجعات و اشاره هایی به «یک هزار سال» ( فصل ۲۰ ) موجب شد تا عده ای در این انتظار باشند که پیروزی نهایی خداوند بر شیطان، پس از سپری شدن هزاره ای فرا رسد. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین کتاب از دو بخش عمده تشکیل شده است، که اولین بخش آن ( فصل های ۲ تا ۳ ) شامل پند و اندرزهای مذهبی ( و نه پنداره ها یا رمزآفرینی ها ) در نامه های جداگانه ای می باشد که خطاب به هفت کلیسای آسیای صغیر نگاشته شده اند. در بخش دوم ( فصل های ۴ تا ۲۲:۵ ) ، رؤیاها، تمثیل ها و نمادها ( در اغلب موارد بدون تعبیر یا تفسیر ) قسمت گسترده ای از متن کتاب را تشکیل داده و مفسران را واداشته اند تا لزوماً تعبیرهای متفاوتی از آنها ارائه دهند.
بسیاری از محققان موافقند که مکاشفه فقط یک تمثیل انتزاعی معنوی جدا از وقایع تاریخی، یا صرفاً یک پیشگویی دربارهٔ تحولات آخر دنیا که به صورت کلامی مبهم در لفافه آمده باشد، نیست، بلکه تحت تأثیر بحران ایمان، در دوران مسیحیت اولیه که محتملاً به وسیلهٔ شکنجه های رومیان ایجاد شده بود، نگاشته شده است. در نتیجهٔ آن، مسیحیان ترغیب شده اند که در ایمانشان ثابت قدم باشند تا استوارانه، امید خود را به اینکه در نهایت خداوند در برابر دشمنان خود ( و دشمنان آن ها ) پیروز خواهد شد، حفظ نمایند. از آنجایی که چنین دیدگاهی مشکلات دوران های بعدی در مبحث آخرت را نیز باز می تاباند، پیام مکاشفه به نسل های آیندهٔ مسیحیان نیز ارتباط می یابد، کسانی که مسیح پیشاپیش دربارهٔ آن ها هشدار داده که به طریقی مشابه، دچار عذاب و شکنجه خواهند شد. پیروزی خداوند بر شیطان ( در اینجا مقاومت مسیحیان در برابر شکنجهٔ رومیان ) نمونه ای از پیروزی های پیشگویی شده مشابه خیر بر شر در آینده و پیروزی نهایی خداوند در پایان جهان می باشد. [ ۱]
با وجود آن که عنصر مرکزی در مکاشفه، «مسیح» است، با مطالعه و ادراک بیشتر متن، شباهت های آن با شیوهٔ بیانی و مفاهیم کتاب عهد عتیق، مشخص می گردد. خصوصاً آنهایی که از کتابهای دانیال و حزقیال گرفته شده اند. به طور مثال، نویسنده از عدد هفت استفاده می کند، تا در مفهومی سمبلیک، بر «تمامیت» ( totality ) یا «کمال» ( perfection ) دلالت داشته باشد. مراجعات و اشاره هایی به «یک هزار سال» ( فصل ۲۰ ) موجب شد تا عده ای در این انتظار باشند که پیروزی نهایی خداوند بر شیطان، پس از سپری شدن هزاره ای فرا رسد. [ ۱]
wiki: مکاشفه یوحنا