ملکشاه ثانی

لغت نامه دهخدا

ملکشاه ثانی. [ م َ ل ِ هَِ ] ( اِخ ) ابن برکیارق بن ملکشاه بن الب ارسلان سلجوقی. وی پس از مرگ پدر به سال 498 هَ. ق. به یاری دو غلام خود ایاز و صدقه به سلطنت رسید، اما در همان سال از سپاه عم خود محمدبن ملکشاه بن الب ارسلان شکست خورد و محبوس گردید. ورجوع به طبقات سلاطین اسلام ص 135 و ابن الاثیر ج 10 ص 159و تاریخ گزیده چ لندن ص 453 و 454 و حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 503 و اخبار الدولة السلجوقیه ص 78 و 79 شود.
ملکشاه ثانی. [ م َ ل ِ هَِ ] ( اِخ ) قطب الدین. ششمین از سلاطین سلاجقه آسیای صغیر ( 584 - 588 هَ. ق. ). ( از طبقات سلاطین اسلام ص 137 ). و رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 539 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس