مقید لبی

[ویکی فقه] مقیِّد لبّی به مقیِّد غیر لفظی اطلاق می شود.
مقیِّد لبّی، که مقابل مقیّد لفظی است، مقیدی است که اطلاق دلیل را قید می زند، اما از مقوله لفظ نیست، مانند عقل ، اجماع ، شهرت و سیره ؛ برای مثال، وقتی گفته می شود: «الماء المطهِّر» (آب پاک کننده)، عرف متشرعه که نوعی مقید لبّی است می گوید مراد «آب طاهر» است نه هر آبی؛ یعنی اطلاق آن لفظ هر چند شامل آب پاک و آب نجس است، اما در نزد متشرعه آب نجس مطهِّر نیست، از این رو گفته می شود مراد جدی از «الماء المطهر»، آب طاهر است، پس مراد استعمالی که اعم است به وسیله مخصصی غیر لفظی مقید می شود.