معتاط

لغت نامه دهخدا

معتاط. [ م ُ ] ( ع ص ) ماده شتری که گشن داده شود و باردار نگردد. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ). و رجوع به اعتیاط شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس