معتاص

لغت نامه دهخدا

معتاص. [ م ُ ] ( ع ص ) کار دشوار و پیچیده : والحمدﷲ القاهر بعظمته القادر... فالق الاصباح وقابض الارواح ، لایعجزه معتاص و لایوجد من قضائه مناص. ( تاریخ بیهقی چ فیاض ص 296 ). و رجوع به اعتیاص شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس