مدرسه چهارباغ

فرهنگ فارسی

این مدرسه که اکنون بنام مدرسه چهار باغ شهرت دارد و بنام های مدرسه سلطانی و مدرسه مادرشاه نیز خوانده شده است از جهت ظرافت و نفاست معماری و کاشیکاری و حسن منظر و صفا و روحانیت بسیار ممتاز است . این مدرسه بفرمان شاه سلطان حسین صفوی آخرین پادشاه سلسله صفویه در سال ۱۱۱۸ ه.ق .بنیاد گذاشته شد و کتیبه منظومی بخط نستعلیق بسیار زیبا در داخل دالان وجود دارد و شعر آخر کتیبه که مشتمل بر ماده تاریخ نیز میباشد این است : [ مسجد سلطان عادل ماه برج مشرقین مدرس عالیجناب شاه دین سلطان حسین ] مساحت ساختمان و صحن مدرسه قریب ۸۵٠٠ متر مربع است و صحن آن بشکل مربع مستطیل است نهر بزرگی که از شعب زاینده رود است از وسط آن میگذرد. ساختمان مدرسه مثل اغلب مدارس قدیمه دو طبقه است و دور تا دور طبقه فوقانی و تحتانی ایوان های زیبا و خوش طرحی وجود دارد که در عقب آنها حجرات طلاب قرار گرفته است و ضمنا چهار ایوان در وسط چهار ضلع ساختمان بنا شده است . ایوان جنوبی مدرسه منتهی به گنبد عظیم و باشکوهی میشود.

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] مدرسه چهارباغ (اصفهان). مدرسه چهارباغ اصفهان، مدرسه علوم دینی است که به دستور شاه سلطان حسین صفوی در چهارباغ اصفهان بنا شد. این مدرسه را مدرسه سلطانیه و مادرشاه نیز نامیده اند. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، این مدرسه به مدرسه امام صادق(ع) تغییر نام یافت.
دوره اوج آموزش علمی در این مدرسه در زمان صفویه بود و بعد از آن رو به افول گذاشت. اگرچه هم اکنون نیز طلابی در این مدرسه تحصیل می کنند اما در دوران معاصر این مدرسه بیشتر از جنبه تاریخی و هنری مورد توجه قرار دارد. از جمله اساتید بزرگ این مدرسه، میر محمدباقر خاتون آبادی، میرمعصوم خاتون آبادی، میرابوالقاسم مدرّس خاتون آبادی، سید محمدباقر شفتی، شیخ ابوالقاسم نورائی سدهی، آقا محمدرضا قمشه ای، شیخ اسداللّه قمشه ای و میرعبدالحسین خاتون آبادی بوده اند.
مدرسه چهارباغ از آثار ملی ایران محسوب می شود و معماری آن مورد توجه هنرمندان و گردشگران قرار دارد.

دانشنامه آزاد فارسی

مدرسۀ چهارباغ
آخرین بنای باشکوه دورۀ صفوی در اصفهان. بانی مدرسه، شاه سلطان حسین صفوی بوده، و مادر وی رَقَباتی بر مدرسه وقف کرده است. به نظر مؤلف کتاب گنجینۀ آثار تاریخی اصفهان، براساس کتیبه های موجود، احتمالاً ساخت مدرسه از ۱۱۰۴ق آغاز شده، و در ۱۱۱۸ق ساختمان آجری آن پایان یافته است، و سپس تا ۱۱۲۶ق به تزیینات آن پرداخته اند. این مدرسه بنایی است چهارایوانی که گنبدخانه ای زیبا و باشکوه در پشت ایوان جنوبی اش قرار دارد. دو مناره در طرفین این ایوان، بر شکوه آن افزوده است. در دو سوی ایوان میانۀ هر ضلع، ایوانچه هایی در دو طبقه واقع است که هریک حجره ای پشت خود دارد. در شمال غربی مدرسه، حجره ای مزین به نقاشی های زرنگار وجود دارد که آن را متعلق به شاه سلطان حسین می دانند. نهر عریضی از میانۀ صحن مدرسه عبور می کند که از مادی (جوی)های اصلی شبکۀ کهن آب اصفهان است، و به صحن و باغچه ها و درختان آن طراوت می بخشد. قسمت های مختلف بنای مدرسه پوشیده از کاشی کاری های زیبا و نفیس است. این تزیینات در طول زمان بسیار آسیب دید، و از دورۀ پهلوی اول به بعد مرمت گردید.

پیشنهاد کاربران

بپرس