مایه امدن

لغت نامه دهخدا

( مایه آمدن ) مایه آمدن. [ ی َ / ی ِ م َ دَ ] ( مص مرکب ) در تداول عامه ، از کسی نزد دیگری بدگویی کردن. معایب و بدیهای کسی را در پیش دیگری آشکار کردن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). فرهنگ لغات عامیانه جمال زاده ذیل «مایه را آمدن » آرد: از کسی شکایت کردن ، کسی را لو دادن. وسایل تغیر و خلق تنگی کسی را از کس دیگر فراهم کردن و او را به دم چک دادن ، این ترکیب را «مایه گرفتن » نیز نامند. و رجوع به مایه گرفتن شود.

فرهنگ فارسی

( مایه آمدن ) (مصدر ) بدگویی کردن از کسی نزد دیگری .

فرهنگ معین

( مایه آمدن ) ( ~ . مَ دَ ) (مص ل . ) (کن . ) بدگویی کردن ، سعایت کردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس