[ویکی فقه] طبق مبنای اعتقادی اهل سنت تمامی صحابه عادل هستند و سب و لعن هیچکدام از آنها جایز نیست؛ درحالیکه این مبنا اشتباه است و امامان شیعه نادرستی آن را روشن ساخته اند. یکی از مواردی که نادرستی این اعتقاد را روشن میکند، لعن برخی صحابه توسط امام حسن است. در این مقاله به بررسی این موضوع می پردازیم. صحابه ای که مورد لعنت امام حسن (علیه السّلام) قرار گرفته اند عبارت اند از: معاویة بن ابی سفیان، مروان بن حکم.
وخطب معاویة بالکوفة حین دخلها والحسن والحسین رضی الله عنهما جالسان تحت المنبر فذکر علیا (علیه السّلام) فنال منه ثم نال من الحسن فقام الحسین لیرد علیه فاخذه الحسن بیده فاجلسه ثم قام فقال ایها الذاکر علیا انا الحسن وابی علی وانت معاویة وابوک صخر وامی فاطمة وامک هند وجدی رسول الله صلی الله علیه وسلم وجدک عتبة بن ربیعة وجدتی خدیجة وجدتک قتیلة، فلعن الله اخملنا ذکراً، و الامنا حسباً، وشرنا قدیماً وحدیثاً، واقدمنا کفراً ونفاقاً فقال طوائف من اهل المسجد: امین. معاویه وقتی به کوفه آمد، در حالیکه حسن و حسین (علیهما السّلام) پای منبر نشسته بودند، در مورد علی (علیه السّلام) سخن گفته و به او دشنام داد؛ سپس به حسن (علیه السّلام) دشنام داد؛ پس حسین (علیه السّلام) ایستاد تا به وی جواب گوید؛ اما حسن (علیه السّلام) دست وی را گرفته و او را نشانید؛ پس ایستاده و گفت: ای کسی که در مورد علی (علیه السّلام) سخن گفتی!!! من حسن (علیه السّلام) هستم و پدرم علی (علیه السّلام) است و تو معاویه هستی و پدرت صخر؛ مادر من فاطمه (علیهاالسّلام) است و مادر تو هند؛ جدّ من رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) است و جدّ تو ربیعه است؛ مادر بزرگ من خدیجه (علیهاالسّلام) است و مادر بزرگ تو قتیله؛ پس خداوند هر کدام از ما دو را که نسب پست تری دارد و آنکه بدی وی از قدیم تا حال باقی است و آنکه پیش گام در کفر و نفاق بوده است را لعنت کند. پس همه مردم مسجد گفتند: آمین.
زکی صفوت، أحمد، جمهرة خطب العرب، ج۲، ص۱۴، باب رد الحسن بن علی علی معاویة حین نال منه ومن ابیه.
لعن مروان بن حکم در چند روایت آمده است:
← لعن الهی
۱. ↑ زکی صفوت، أحمد، جمهرة خطب العرب، ج۲، ص۱۴، باب رد الحسن بن علی علی معاویة حین نال منه ومن ابیه.
...
وخطب معاویة بالکوفة حین دخلها والحسن والحسین رضی الله عنهما جالسان تحت المنبر فذکر علیا (علیه السّلام) فنال منه ثم نال من الحسن فقام الحسین لیرد علیه فاخذه الحسن بیده فاجلسه ثم قام فقال ایها الذاکر علیا انا الحسن وابی علی وانت معاویة وابوک صخر وامی فاطمة وامک هند وجدی رسول الله صلی الله علیه وسلم وجدک عتبة بن ربیعة وجدتی خدیجة وجدتک قتیلة، فلعن الله اخملنا ذکراً، و الامنا حسباً، وشرنا قدیماً وحدیثاً، واقدمنا کفراً ونفاقاً فقال طوائف من اهل المسجد: امین. معاویه وقتی به کوفه آمد، در حالیکه حسن و حسین (علیهما السّلام) پای منبر نشسته بودند، در مورد علی (علیه السّلام) سخن گفته و به او دشنام داد؛ سپس به حسن (علیه السّلام) دشنام داد؛ پس حسین (علیه السّلام) ایستاد تا به وی جواب گوید؛ اما حسن (علیه السّلام) دست وی را گرفته و او را نشانید؛ پس ایستاده و گفت: ای کسی که در مورد علی (علیه السّلام) سخن گفتی!!! من حسن (علیه السّلام) هستم و پدرم علی (علیه السّلام) است و تو معاویه هستی و پدرت صخر؛ مادر من فاطمه (علیهاالسّلام) است و مادر تو هند؛ جدّ من رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) است و جدّ تو ربیعه است؛ مادر بزرگ من خدیجه (علیهاالسّلام) است و مادر بزرگ تو قتیله؛ پس خداوند هر کدام از ما دو را که نسب پست تری دارد و آنکه بدی وی از قدیم تا حال باقی است و آنکه پیش گام در کفر و نفاق بوده است را لعنت کند. پس همه مردم مسجد گفتند: آمین.
زکی صفوت، أحمد، جمهرة خطب العرب، ج۲، ص۱۴، باب رد الحسن بن علی علی معاویة حین نال منه ومن ابیه.
لعن مروان بن حکم در چند روایت آمده است:
← لعن الهی
۱. ↑ زکی صفوت، أحمد، جمهرة خطب العرب، ج۲، ص۱۴، باب رد الحسن بن علی علی معاویة حین نال منه ومن ابیه.
...
wikifeqh: لعن_برخی_صحابه_توسط_امام_حسن