لاپوتا قلعه ای در اسمان

لاپوتا قلعه ای در آسمان. لاپوتا قلعه ای در آسمان ( به ژاپنی: ( 天空の城ラピュタ Tenkū no Shiro Rapyuta ) یک فیلم ماجراجویی پویانمایی که در سال ۱۹۸۶ بر اساس داستانی فانتزی از خود هایائو میازاکی و تحت تأثیر بسیاری از افسانه های و آموزه های شرقی ساخته شده و همانند دیگر کارهای این کارگردان سرشار از زیبایی های دیداریست. از آنجایی که مخاطب اصلی از فیلم کودکان هستند کارگردان با آوردن شخصیت های فرعی و کمدی و تعدد رویدادها بر حس ماجراجویانه فیلم افزوده است. [ ۱] این انیمه اولین فیلمی است که توسط استودیو جیبلی تولید و توزیع شد. [ ۲]
این پویانمایی روایتگر تلاش دو نوجوان به نام های شیتا[ پانویس ۱] و پازو[ پانویس ۲] برای رسیدن به قلعه ای به نام لاپوتا[ پانویس ۳] است. قلعه ای که باقی مانده از سرزمینی معلق در آسمان است که سال ها انسان ها بر روی آن در آرامش زندگی می کردند ولی بر اثر پدیده ای ناشناخته مجبور به بازگشت بر روی زمین می شوند. ( هرچند خودِ شیتا در سکانسی از فیلم می گوید:«ساکنان اصلی لاپوتا، آن جا را به خاطر حرص و طمع بعضی انسانهای گمراه برای دست یابی به قدرت بی پایان لاپوتا ترک کردند؛ چیزی که دیگر جایی برای دوستی و صمیمیت باقی نگذاشت. » ) لاپوتا مورد توجه دو گروه دیگر نیز قرار دارد: راهزنانی که سال ها به دنبال گنج باقی مانده از تمدن شکوفای مردم آن سرزمین هستند و شخصی دولتی به نام موسکا[ پانویس ۴] که با سوء استفاده ارتش سعی دارد با دستیابی به تکنولوژی پیشرفته و روبات های باقی مانده در این قلعه به زمین بازگشته و یک امپراتوری خودکامه برپا کند. کلید رسیدن به لاپوتا نگین گردنبندی بر گردن شیتا است، دختری که اجدادش زمانی در این شهر افسانه ای زندگی می کردند. پازو نیز پسری که پدرش سال ها پیش در سفری توانسته عکسی از لاپوتا بیندازد و سودای رسیدن به آن را در سر دارد برای محافظت از دختر وارد ماجرا می شود. [ ۱] [ ۲]
نام «لاپوتا» برگرفته از سفرهای گالیور اثر جاناتان سوییفت است؛ چنان که در این کتاب نیز لاپوتا نام یک جزیره معلق است که توسط ساکنانش هدایت می شود. این انیمه همچنین از حماسه هندی رامایانا نیز تأثیر پذیرفته؛ به گونه ای که نام شیتا از «سیتا»، یکی از شخصیت های زن اصلی این کتاب برگرفته شده است. [ ۲] [ ۳]
همچنین کتیبه های لاپوتا با خط میخی نوشته شده اند و در دیواره های مکعبیِ لاکوتا طرح واره هایی مانند صلیب شکسته را می توانیم ببینیم که نشان دهنده ی بهره گیری میازاکی از نمادها و عناصر دیداری فضاهای باستانی در فیلم است.