قیامت

/qiyAmat/

مترادف قیامت: آخرالزمان، آخرت، حشر، رستاخیز، سرای دیگر، عقبی، غاشیه، قارعه، محشر، معاد

متضاد قیامت: دنیا

برابر پارسی: هنگامه، رستاخیز

معنی انگلیسی:
resurrection, pandemonium

لغت نامه دهخدا

قیامت. [ م َ ] ( ع مص ) برانگیخته شدن پس از مرگ. ( فرهنگ فارسی معین ). قائم شدن و روز قیامت را بهمین جهت قیامت گویند که در آن وقت مردگان زنده شوند و قیام کنند. ( از آنندراج ). || ( اِ ) یوم فزع اکبر. روز جزا. یوم الدین. یوم الحساب ( روز شمار ). رستاخیز. رستخیز. یوم النشور. یوم المشهور. یوم التغابن. روزحشر. صاخة. قارعه. حاقه. غاشیه. ( منتهی الارب ). ساعة. ذکری. قیامت با لفظ افتادن ، افکندن ، برخاستن ، بر چیزی رفتن ، آوردن مستعمل است. ( آنندراج ) :
هرچه جز عشق توست از سر دل
تا قیامت برون توان کردن.
عطار.
- روز قیامت ؛ روزی که خلایق همه برای محاسبه محشور شوند :
مرا به روز قیامت مگر حساب نباشد
چو هجر و وصل تو دیدم بسم ز موت و اعادت.
سعدی.
|| کنایه از کارهای اعجاب انگیز و شگفت و هنگامه و غوغا
- قیامت آثار ؛ آنکه یا آنچه اثری بزرگ و هولناک ایجاد کند : آن مقدار به دست سپاه قیامت آثار افتاد که وصفش نگنجد. ( حبیب السیر ).
- قیامت آوردن ؛ قیامت بپا کردن :
شبیخون غمزه بیداد او در ملک جان آرد
قد سروش قیامت بر سر آزادگان آرد.
مفید بلخی.
نبود آگه اسکندر ازکار او
که آرد قیامت به پیکار او.
نظامی.
- قیامت افتادن ؛ قیامت شدن :
دوش یارم پرده از رخسار خود بگشاده بود
گویی از حسنش قیامت در جهان افتاده بود.
لاهیجی ( آنندراج ).
- قیامت بر چیزی رفتن :
نه از مضمون و نی از خط کسی دیوانه میگردد
قیامت بر سر دل رفت چیزی بود یا کاغذ.
ارادتخان واضح ( از آنندراج ).
- قیامت برخاستن ؛ قیامت بپا شدن :
بنشین یک نفس ای فتنه که برخاست قیامت
فتنه نادر بنشیند چو تو در حال قیامی.
سعدی.
- قیامت پیشه ؛ کسی که در کار خود قیامت کند.
- قیامت پیکر ؛ که اندام زیبایش قیامت به پا کند :
شمع محفل امشب آن شوخ قیامت پیکر است
بر چراغ مه شکست رنگ صبحی دیگر است.
سراج المحققین ( از آنندراج ).
- قیامت جلوه ؛ قیامت پیکر :
فلک را سبزه ای خوابیده داند قد رعنایش
قیامت جلوگان را قد و بالا اینچنین باید.
صائب ( از آنندراج ).
- قیامت خاستن ؛ قیامت برخاستن. قیامت به پا شدن :
مجلس و مجمع دَمَش آراستی بیشتر بخوانید ...

فرهنگ فارسی

سوره ۷۵ قر آن مکیه تعداد آیات ۴٠
رستاخیز، برانگی ته شدن پس ازمرگ
۱ - ( مصدر ) قایم شدن برانگیخته شدن پس از مرگ ۲ - ( اسم ) روز رستاخیز : سویدای دل من تا قیامت مباد از عشق و سودای تو خالی . ( حافظ ۳۲۶ ) یا اهل قیامت . همه مردم که در روز رستاخیز در عرصه محشر گرد آیند : خیمه ای کایمن شوند اهل قیامت ز آفتاب گر کسش در عرصه محشر زند روز شمار . یا قیامت صغری . مرگ مقابل قیامت کبری . یا قیامت کبری . روز رستاخیز و حشر اجساد مقابل قیامت صغری ۳ - آشوب فتنه غوغا ۴ - هر چیز عالی و فاخر : اینکه تو داری قیامت است نه قامت وین تبسم که معجز است و کرامت .

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . قیامة ] (اِ. ) ۱ - روز رستاخیز. ۲ - آشوب و فتنه .

فرهنگ عمید

۱. برانگیخته شدن پس از مرگ.
۲. (اسم ) [مجاز] رستاخیز.
۳. (اسم ) هفتاد وپنجمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۴۰ آیه، لااقسم.
۴. (صفت ) [عامیانه، مجاز] شلوغ.
* قیامت کردن: (مصدر لازم ) [عامیانه، مجاز] شور و غوغا کردن، هنگامه برپا کردن.

گویش مازنی

/ghiyaamet/ روز واپسین

واژه نامه بختیاریکا

قیِهمَت

دانشنامه اسلامی

[ویکی شیعه] قیامت، بنابر آموزه های اسلامی نام روزی است که تمام انسان ها به خواست الهی برای محاسبه اعمالی که در دنیا انجام داده اند در پیشگاه الهی جمع می شوند. پیش از این روز وقایعی شگفت در زمین و آسمان روی می دهد که به اشراط الساعه معروف است. قرآن و روایات تاکید دارند که زمان قیامت، بر کسی جز خدا معلوم نیست.
برای محاسبه اعمال انسان، علاوه بر اعمالی که به صورت مُجَسَّم و عینی در پیش چشم او قرار دارد، نامه اعمال انسان که تمام اعمال انسان در آن ضبط شده به او داده می شود. کسی که نامه اعمالش به دست چپش داده شود، اهل دوزخ است و آنکه نامه اعمالش به دست راستش داده می شود، یعنی نیکوکار بوده و اهل بهشت و رستگاری است. گواهانی نیز که شاهد اعمال انسان بوده اند برای شهادت دادن وجود دارند.
اعمال انسان در آن روز با پیشوایان دینی(پیامبر اکرم (ص)، امامان و صالحان) سنجیده می شود و کسی که اعمال و اعتقاداتش شباهت بیشتری با اعمال و اعتقادات ایشان داشته باشد، سعادتمندتر خواهد بود.

[ویکی اهل البیت] روز قیامت یا روز رستاخیز به زمانی اطلاق می شود که حیات دنیایی انسانها به پایان رسیده و بعد وقوع حوادث هول انگیز همه انسانها در پیشگاه خداوند برای حسابرسی اعمال حاضر می شوند
واژه قیامت مصدر است و از ریشه "ق و م" به معنای برخاستن و در اصطلاح علوم اسلامی قیامت به زمانی اطلاق می شود است که حیات دنیایی بشر پایان یافته و همه انسانها از اولین و آخرین در پیشگاه خداوند حاضر می شوند.
اعتقاد به معاد و قیامت یکی از ارکان اسلام و بنا بر تحقیق بعضی از محققین در حدود هزار و هفتصد آیه از قرآن مجید راجع به قیامت و ثواب و عقاب و بازگشت اعمال است، بدین طریق نزدیک به یک سوم قرآن در بیان قیامت می باشد.
مهمترین نامها و اوصاف قیامت در قرآن عبارتند از: یوم الساعة، یوم القیامة، الیوم الاخر، یوم الحساب، یوم الدین، یوم الجمع، یوم الفصل، یوم الخروج، یوم الموعود، یوم الخلود، یوم عظیم، یوم الحسرة، یوم التغابن، یوم التناد، یوم التلاق، یوم ثقیل، یوم الازفة، یوم عسیر، یوم الیم، یوم الوعید، یوم الحق، یوم مشهود، یوم الوقت المعلوم، یوما عبوسا قمطریرا، یوم البعث (یوم یبعثون)
با آغاز قیامت حوادثی پی در پی اتفاق می افتاد. قران کریم این حوادث را اینگونه ترسیم می کند:
در زمین، زلزله عظیمی پدید می آید و آنچه در اندرون آن است بیرون می ریزد و اجزای آن، متلاشی می گردد، و دریاها شکافته می شوند، و کوه ها به حرکت درمی آیند و در هم کوبیده می شوند و مانند تلّ شنی می گردند و سپس به صورت پشم حلاّجی شده درمی آیند و آنگاه در فضا پراکنده می شوند،
ماه و خورشید و ستارگان عظیمی که بعضی از آن ها میلیون ها بار از خورشید ما بزرگ تر و پر فروغ تر است به تیرگی و خاموشی می گرایند،و نظم حرکت آن ها به هم می خورد،و از جمله ماه و خورشید به هم می پیوندند و آسمانی که همچون سقف محفوظ و محکمی بر این جهان، احاطه کرده است سست و متزلزل می شود و می شکافد و از هم می دردالرحمن:37 / مزّمل:18 / مرسلات:9 / نبأ:19/ انفطار:1/ انشقاق:1.</ref> و طومار آن در هم می پیچد و اجرام آسمانی به صورت فلزّ مذابی درمی آیند و فضای جهان پر از دود و ابر می شود
در چنین اوضاع و احوالی است که شیپور مرگ، نواخته می شود و همه موجودات زنده زمین می میرند و در جهان طبیعت، اثری از حیات نمی ماند، و وحشت و اضطراب، بر جان ها سایه می افکند مگر کسانی که از حقایق و اسرار هستی و دل هایان غرق معرفت و محبّت الهی است.

[ویکی فقه] قیامت (ابهام زدایی). قیامت ممکن است در معانی ذیل به کار رفته باشد: • سوره قیامت، هفتاد و پنجمین سوره قرآن کریم• قیامت، به معنای روز برانگیخته شدن
...

دانشنامه عمومی

قیامت (آلبوم آناستازیا). «قیامت» آلبومی از هنرمند اهل ایالات متحده آمریکا آناستازیا است که در ۲ مه ۲۰۱۴  ( ۲۰۱۴ - 05 - ۰۲ ) منتشر شد.
این آلبوم در چارت های هلند، آلمان، بریتانیا، سوئیس جزو ده آلبوم اول قرار گرفت.
عکس قیامت (آلبوم آناستازیا)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

(در لغت به معنای برپا خاستن) روزی که مردگان از قبر برمی خیزند. این کلمه ۷۰بار در قرآن ذکر شده و جمع آیات مربوط به قیامت و آخرت و حساب و کتاب و حیات اخروی، حدود ۱۷۰۰ آیه، یعنی قریب یک سوم قرآن است. برخی از نام های دیگر این روز بزرگ که در قرآن آمده، عبارت اند از یوم فزع اکبر، یوم الجزاء، یوم الدین، یوم الحساب، یوم التّغابُن، یوم الحَسره، یوم الفَصل، حشر، صاخّه، قارعه، حاقّه، ساعة، غاشیة، ذکری و بعث. اعتقاد به قیامت یکی از اصول دین اسلام است و باید هر کسی از هم اکنون خود را برای آن روز، که نتیجۀ اعمال همگان در آن آشکار می گردد، مهیا سازد. دمیدن صور از مقدمات وقوع روز قیامت است که در انعام، ۷۳؛ بقره، ۲۱۰؛ کهف، ۴۸، ۹۹، ۱۰۰؛ طه، ۱۰۵ تا ۱۰۷ و چند سورۀ دیگر بیان شده است. حدود ۵۰ آیه از آیات قرآن دربارۀ وقایع و حوادثی است که در روز قیامت اتفاق می افتد (ازجمله حج، ۱، ۲؛بقره، ۴۸، ۱۲۳، ۲۵۴؛ آل عمران، ۱۰۶، ۱۴، ۴۲؛ مائده، ۱۱۵؛ انعام، ۱۵؛ اعراف، ۵۳: یونس، ۵۴؛ هود، ۳، ۱۰۴ تا ۱۰۶). مردم در روز قیامت سه گروه هستند: نیک بختان، نگون بختان و پیشی گیرندگان (واقعه، ۷ـ۱۰). در قرآن به گواهی دادن اعضا دربارۀ گناهکاران نیز اشاره شده است (یس، ۶۵؛ نور، ۲۴؛ فصلت، ۲۰ تا ۲۳). در حدود ۲۰۰ آیه از قرآن به پاداش و کیفر اعمال نیک و بد در دنیا و آخرت تصریح شده است. نیز ← معاد؛ آخرت

پیشنهاد کاربران

قیام تو
قیامت نشئه ای دیگر در تداوم حیات بشر می باشد. چنان چه انسان در عالَم نطفه نسل به نسل منتقل شد تا در رحمی جای گرفت و حیات دیگری آغاز کرد – پس از پایان حیات جَنینی به این دنیا چشم گشود و حیات دیگری آغاز کرد؛ پس از پایان حیات دنیوی نیز به عالَم دیگری به نام برزخ ( بین دو عالم ) منتقل می گردد و پس از آن نیز به عالَمی دیگر که به آن "قیامت" گفته شده منتقل می گردد.
...
[مشاهده متن کامل]

الف - قیامت، اسم های متفاوتی دارد که هر یک از آنها معنا و مفهوم خود را دارد و شناختی از آن عالم به انسان می دهد. مثلاً: �یوم الحشر، یعنی روزی که همه انسان ها از اولین تا آخرین زنده و محشور می شوند� - �یوم القیامة، یعنی روز که همه در محضر خدا می ایستند� - �الدّارُ آلاخرة، یعنی نشئه ی دیگر برای حیات� - �یوم الموعود، یعنی روزی که به آن وعده داده شده بود� - � یوم الجمع، یعنی روزی که همه در آن جمع می شوند� - �یوم الفصل، یعنی روز جداسازی ( گروه های مردمی به لحاظ اعتقاد و عمل ) � - �یوم تبلی السرائر، یعنی روز بیرون ریخته شدن اسرار نهفته� - �یوم التغابن، یعنی روز بروز پشیمانی ها . . . �.
ب - در قرآن کریم بیش از صد اسم برای آخرت قید شده که هر یک شناختی از آن عالم می دهد، همان گونه که برای حیات دنیوی می توان صدها اسم بیان نمود که هر کدام شناختی بدهند؛ مثل: �حیات دنیوی، یعنی حیات در پایین ترین مرحله وجود� - �حیات زمینی، یعنی زندگی روی کره زمین� - �حیات مادی� . . . ، یا عالَم عمل، عالَم امتحان، عالَم تجارت، عالَم کاشت و داشت و . . . .
ج – اگر به همین عالَم، یعنی حیات دنیوی خودمان و سایر موجودات دقت کنیم، به وضوح و بدون استثناء مشاهده خواهیم کرد که نه هیچ خلقتی بی حکمت است، نه هیچ چیزی بدون تغییر و تحول باقی می ماند و نه هیچ کار و فعلی بدون نتیجه و ابتر می ماند. "معاد" از یک سو عالَم کنار رفتن پرده ها ( حجاب ها ) و دیدن حقایق است و از یک سو روز رسیدن به نتایج مجموعه ی باورها و عملکردها و آثار آنچه کردیم می باشد. هم حقایق عالم هستی دیده می شود، هم حقایق باورها و عملکردهایی که در این دنیا به انواع حجاب ها مستور شده بود دیده می شود و هم نتایج آنها برای هر کس حاصل می گردد. درست مثل یک یا چند سال تدریس معلم، تعلیم مُتعلم، امتحان و نتیجه ی آن است.
د – الزامی نیست که حتماً همه معذب شوند، به جهنم بروند و بسوزند. به قواعد همین عالم دنی و مادی نگاه کنید، آن عالم نیز همین طور است. این عالَم، صورت زیرین آن عالَم است.
در این عالَم، جهل ظلمات است، اما آیا همه در ظلمات هستند؟ سمّ کُشنده است، اما آیا همه مسموم می شوند؟ آتش سوزاننده است، اما آیا همه می سوزند.
پس، اگر بهشتی هست، برای همه نیست – اگر جهنمی هست، برای همه نیست – اگر پاداشی هست، برای همه نیست و اگر مکافاتی باشد، برای همه نیست. هر کس در جایگاه خودش قرار می گیرد و به کسی هم اندک ظلمی نمی شود.
ﻫ – �فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلَا أَنسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَلَا یَتَسَاءلُونَ� ( المؤمنون، 101 )
ترجمه: پس آن گاه که در صور دمیده شود، [دیگر] آن روز میان شان نسبت خویشاوندى وجود ندارد، و از [حال‏] یکدیگر نمى‏پرسند.
در عالم اخروی، هیچ گونه خویشاوند بین افراد وجود ندارد، چنان چه داد و ستدی هم وجود ندارد. این خویشاوندی ها به سبب تولد در این عالم به واسطه امتزاج نطفه مرد و زن پیدا می شود؛ یکی پدر می شود، یکی مادر، یکی خواهر، یکی برادر، یکی عمو . . . یا سایر خویشان دور و نزدیک. اما وقتی همه مُردند، از این دنیا و قواعدش خارج شدند و بالاخره "نفخ صور" دمیده شد، هر کسی به تنهایی از خاک بر می خیزد. نه زاده می شود و نه می زاید. پس کسی با کسی نسبت ندارد.
این که گفته شد، مادر طفل در رحمش را می اندازد، پدر یا برادر یک دیگر را فراموش می کنند و هر کس به فکر نجات خودش است، از یک سو اشاره به شدیدترین علقه های دنیوی ‍، برای درک عظمت و هول در قیامت است و از سوی دیگر تذکر این نکته که هیچ یک از وابستگی ها و ارتباطات شما در آن دنیا به کارتان نمی آید. چنان چه در آیات دیگر فرموده است، مال و بنون و لشکر و . . . نیز به کارتان نمی آید.
نتیجه: همان طوری که در دنیا برای کسی که به دنبال علم رود، ظلمت جهل نیست، و برای کسی که سمّ نخورد، مسمومیت نیست – و برای کسی که خودسوزی نکند، سوختن نیست، در آخرت نیز همین طور است.
جهنم و آتش جهنم و عذاب های جهنمی، خود انسان است، جهنم از انسان شعله ور می شود؛ بهشت و نعمات بهشتی و مدارج آن نیز خود انسان است، مضافاً بر این که در جهنم خداوند چیزی جز نتیجه عمل نمی افزاید، اما در بهشت به جز نتیجه ، جایزه هم می دهد؛ چرا که عذاب بیش از معصیت، ظلم می شود، اما پاداش بیش از عملکرد، جود و کرم است. چنان چه در مورد عذاب جهنم فرمود: �وَالَّذِینَ کَسَبُواْ السَّیِّئَاتِ جَزَاء سَیِّئَةٍ بِمِثْلِهَا - کسانی که مرتکب بدیها شده‏اند [بدانند که] جزاى [هر] بدى مانند آن است / یونس، 27�؛ و در مورد بهشت و نعمت هایش فرمود: �لَهُم مَّا یَشَاؤُونَ فِیهَا وَلَدَیْنَا مَزِیدٌ - هر چه بخواهند در آنجا دارند، و پیش ما فزونتر [هم‏] هست. / ق، 35�
�أُوْلَـئِکَ مَأْوَاهُمُ النُّارُ بِمَا کَانُواْ یَکْسِبُونَ - آنان به [کیفر] آنچه به دست می آوردند، جایگاهشان آتش است / یونس، 8�.

منابع• https://www.x-shobhe.com/view/5781.html
چه قیامت است جانا که به عاشقان نمودی؟
دل و جان فدای رویت بنما عِذار ما را
حافظ
The Last Day
apocalypse

این واژه هم ماند هفتاد درصد دیگر واژه های زبان عربی ایرانی است :
واژه *مت یک واژه اوستایی است ( همتای mate انگلیسی ) که هم درجای پیشوند و هم درجای پسوند می نشیند و به معنای همراهی و همنشینی است مانند ندامت ( در سنسکریت ned नेद् =پشیمانی ) تهمت ( توه=آزار ) گیامت - قیامت ( گیا=زنده، گیان=جان ) و گیمت - قیمت ( گی=ارزش ) و زحمت - زهمت ( زه=کاستن ) و خدمت - هدمت ( خد - هد=خانه ) و رهمت ( ره، راه، هدایت ) و حکمت - هکمت ( هک یا هغ ( حق ) ) و مت گئُشاواره=با گوشواره و مت هیزوانگ= با زبان.
...
[مشاهده متن کامل]

*پی رس: فرهنگ واژگان اوستایی: شادروان احسان بهرامی - فریدون جُنیدی

در دنیای احساسی گفتن حقیقت یه جرمه فقط خودتی. . .
سلام
آدم ها سه گروه اند.
گروه اول کافران هستند که ایمان نمی آورند، چه بی نشان دهی چه ندهی.
گروه دوم ایمان دارند اما چون آلوده به گناه هستند و رغبتی به پرهیزکاری ندارند از سر عناد و برای تسکین درد خود در مورد قیامت شک و تردید دارند و این مکانیسمی دفاعی روانشناختی است که حاصلی جز تباهی عمر ندارد.
...
[مشاهده متن کامل]

گروه سوم آنان که ایمان دارند و پرهیز کارند و قرآن برای هدایت این گروه است و اصراری به هدایت دیگران ندارد مگر این که خود بخواهند.
آنان که می کوشند از طریق علم وجود خدا را اثبات کنند و یا این که نفس کنند در حقیقت نه فهمیده اند که علم چیست و نه دانسته اند که خدا کیست.
خداوند متعال اصل اول است و شما هرگز نخواهید توانست از طریق علمی اصل اول را رد و یا اثبات کنید.
کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ
کار ما شاید این است که در افسون گل سرخ شناور باشیم

Dooms day

بپرس