قومیت

[ویکی فقه] قومیت و ناسیونالیسم در قالب اختلافات قومی و مذهبی منبع بی ثباتی ساختار های سیاسی و موجب بروز بحران ها و خشونت های شدید در جوامع گردیده است.
پطروس غالی، دبیر کل وقت سازمان ملل در نهم نوامبر ۱۹۹۳ هشدار داد که امنیت جهانی به علت گسترش منازعات قومی پس از پایان جنگ سرد در معرض تهدید است. او در گزارش خود اعلام نمود که از پایان جنگ جهانی دوم تا سال ۱۹۹۳، ۱۲۷ جنگ رخ داده که بیشتر آنها مبتنی بر اختلافات قومی بوده است و اکثر جوامع در جغرافیای مختلف جهانی از پیامدهای چنین خشونتی در امان نبوده اند. فوران خشونت های دهشتناک قومی و ملی گرایان در بخش های عمده اورآسیا و آفریقا در اوایل دهه ۹۰، مباحث جدی را در این باره برانگیخت که آینده نظام بین الملل، دولت ها و امنیت شهروندان آنها چه خواهد شد؟ طنین بدبینانه تحلیل های علمی و سیاسی در آن زمان در عناوین کتاب های معتبری مانند «منازعات بی پایان از ریچارد هاس، آشوب از دانییل ماینهام و برخورد تمدن ها و بازسازی نظم جهانی از ساموئل هانتینگتون» منعکس شده است.
دوره صلح کوتاه
از اواسط دهه ۹۰ منازعات مسلحانه قومی و جنگ های داخلی بین قومی کاهش یافت و در گرایش از جنگ به سمت مذاکره، تغییراتی به وجود آمد. برخی از تحلیل گران از این امر به عنوان صلح کوتاه یاد کرده اند و سه دلیل فروپاشی دولت های چند قومی بلوک شرق یا بازسازی ساختاری آنها، افزایش ظرفیت های دمکراتیک و شیوه های مدنی برای پاسخ به چالش های ناسیونالیسم قومی و در نهایت تلاش های بین المللی در پیش گیری ساختاری و مداخله بشر دوستانه علیه خشونت های قومی را به عنوان عوامل کاهش دهنده این نوع منازعات مطرح نموده اند.همزمان با اقدامات پیشگیرانه ملی و بین المللی، در هنگام بروز منازعات قومی، مطالعات نظری و تجربی گسترده ای در خصوص علل و زمینه ها، شیوه های ساختاری پیشگیری و همچنین اشکال منازعات قومی و دیگر ابعاد تنوع و ناسیونالیسم قومی پس از پایان جنگ سرد انجام شدند و ذهنیت های قالبی پیشینی پیرامون ارتباط تغییر اجتماعی و فرایند نوسازی با قومیت و ماهیت امنیت ملی در جهان سوم مورد تجدید نظر قرار گرفت. متعاقب آن، رویکردهای جدیدی در مطالعه قومیت و ارتباط و تاثیر آن بر امنیت ملی، ثبات سیاسی و اجتماعی و مسائل توسعه شکل گرفت. این نوشتار سعی می کند تا به طور اجمالی، روند مطالعات مذکور را بازشناسی کرده و نقش و جایگاه قومیت و ناسیونالیسم قومی در مطالعات امنیتی پس از جنگ سرد به ویژه تاثیر تحول مفهوم امنیت ملی بر امنیت کشورهای چند قومی جهان سوم را بررسی نماید. طبیعتا در این نوشته محدود، بررسی همه رویکردها و آثار ممکن نیست. بنابراین تنها به بررسی برخی رویکردها و همچنین نمایندگان اصلی و مطرح این حوزه و تحولات نظری در آنها پرداخته می شود.
خشن ترین نوع کشمکش
تعارضات هویتی خشن ترین نوع کشمکش های داخلی:در دوره جنگ سرد، قومیت به عنوان یکی از منابع خشونت در چارچوب انواع کشمکش های داخلی و یا الگوهای بی ثباتی سیاسی مورد بررسی و تحلیل قرار می گرفت. کومار روپسینگه در بررسی انواع تعارضات داخلی، تعارضات هویتی را فراگیرترین و خشن ترین انوع نزاع دانسته و معتقد است که هر کجا مؤلفه ای قومی، مذهبی، عشیره ای یا اختلافات زبانی حاکم است، این نوع از تعارضات هویتی زمینه بیشتری برای ظهور دارند و آمیزه ای از هویت و امنیت جویی را مورد هدف قرار می دهند. در این حوزه، ستیز اصلی غالبا به توزیع و تمرکز زدایی قدرت مربوط می شود. هویت جویی نیز به مثابه واکنش های تدافعی معطوف به احتراز از نابودی مادی و یا معنوی است که حاکی از به خطر افتادن هسته معنایی زندگی یک گروه اجتماعی می باشد. در این چارچوب، مطالعه گسترده ای در دهه ۶۰ و ۷۰ صورت گرفت که قومیت در اکثر آنها به عنوان یکی از اشکال و یا منابع خشونت و بی ثباتی بررسی شده است. در سال ۱۹۶۹ یک گروه تحقیقاتی خبره، ۱۶۰ مناقشه را در یک دروه زمانی ۱۵ ساله از ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۹ بررسی کردند. آنها پس از استخراج نتایج به سه دسته بندی کمی رسیدند:اول. مناقشات ناسیونالیستی شامل مناقشه های قومی، نژادی و مذهبی و گروه هایی که به خاطر زبان مشترک خود را یک قوم می پنداشتند.دوم. درگیری های طبقاتی و صنفی که مسائل مربوط به اختلافات اتحادیه های کارگری، کارفرمایی و دولت را در بر می گرفت و یا آشوب های طبقات پایین علیه دولت را شامل می شد.سوم. سایر منازعات که با دو دسته فوق متفاوت بودند. مثل توطئه و کودتای دو گروه نظامی و سیاسی علیه همدیگر.نتایج تحقیقات حاصل از مطالعات این گروه، شگفت آور بود. هفتاد درصد از مناقشات مورد مطالعه، ناشی از تعصبات ناسیونالیستی و قومی بودند. پانزده سال بعد یعنی در سال ۱۹۸۴، همان منازعات مورد ارزیابی دوباره قرار گرفت و معلوم شد که ۳۰ مورد از آنها حداقل یکبار به درگیری های شدید داخلی منتهی شده است.
بی ثباتی ساختار سیاسی
...

قومیت ( ethnicity ) یا گروه قومی ( ethnic group ) گروهی از انسان هاست که اعضای آن دارای ویژگی های نیایی و اصل و نسبی یکسان هستند. هم چنین گروه های قومی اغلب دارای مشترکات فرهنگی، زبانی، رفتاری و مذهبی هستند که ممکن است به نسل های قبل تر برگردد یا بر اساس عوامل دیگری به وجود آمده باشد؛ بنابراین یک گروه قومی می تواند که یک جامعه فرهنگی باشند.
قوم در جوامع برده داری و فئودالی نوعی دیگر از اشتراک افرادی است که دارای پیوندهای خونی هستند و سرزمین و زبان و فرهنگ مشترک دارند، ولی این اشتراک هنوز به اندازهٔ کافی پایدار نیست و در مقیاس کشوری نیز اشتراک اقتصادی هنوز کامل نیست. [ ۱]
به طور کلی، در طول تاریخ بشر با دو نوع قومیت مواجه هستیم. اوّلین نوع همان قومی بر پایه علایق فامیلی و خانوادگی است که معمولاً کلمهٔ طایفه یا قبیله را در ذهن تداعی می کند. با شروع مهاجرت جوامع انسانی، نوع دوم اقوام به وجود آمد که در واقع نوعی تکامل جوامع ( کشورها ) را رقم زد و گروه های قومی با ویژگی های مشترک در کنار هم ملتها را پدیدآوردند. تهاجم نظامی، مهاجرت، تجارت و مذاهب باعث ایجاد تکامل در اقوام قدیمی شده است. در همین حین تفاوت های قومی و نسلی هنوز در بین اقوامی که در یک کشور زندگی می کنند وجود دارد و با زاد و ولدهای قومی این تمایزها به حضور خود ادامه می دهند.
اعضای یک قوم ( با ملت اشتباه گرفته نشود ) همواره ادعا می کنند که در طول تاریخ، پیشینه فرهنگی غنی و ارزشمندی داشته اند، امّا برخی مورّخان و جمعیت شناسان بر این باورند که بسیاری از این مسائل فرهنگی زاییده سال های اخیر هستند در پیشینه فرهنگی قوم هیچ جایگاهی نداشته اند. [ ۲] از دیدگاه سیاسی، وجه تمایز گروه قومی و یک کشور عدم وجود حاکمیت و یکپارچگی در گروه قومی است.
در حالی که قومیّت و نژاد دو مفهوم مرتبط هستند، مفهوم قومیت بیشتر با گروه های اجتماعی سروکار دارد و با علایق قبیله ای مشترک، ملیت مشترک، ژن مشترک، آئین، زبان یا فرهنگ مشترک مشخص می شود در حالی که نژاد با مفهوم طبقه بندی بیولوژیکی «هموساپینس» سروکار دارد و بر اساس ویژگی های ژنوتیپ و فنوتیپ مشخص می شود.
مفاهیم ملت و ملیت درارتباط تنگاتنگ با مفاهیم گروه قومی و قومیت هستند، اما در جوامع سیاسی بار معنایی متفاوتی را القا می کند. مردمی که از یک قوم هستند و قومیت مشابه دارند ممکن است درکشورهای مختلف زندگی کنند و بنابراین ملیت متفاوت داشته باشند. کلمه nation از کلمه لاتین nasci به معنای متولد شدن اقتباس شده است.

قومیت (آلبوم). قومیت ( به انگلیسی: Ethnicity ) سیزدهمین آلبوم استودیویی یانی می باشد که در ۱۱ فوریه ۲۰۰۳ توسط شرکت ویرجین رکوردز منتشر شده است. این آلبوم در کنسرت آمریکای شمالی یانی اجرا شده است.
• چارلی آدامز ( درام )
• کارن بریگز ( ویلون )
• ویکتور اسپینولا ( چنگ )
• پدرو استاچه ( فلوت - ساکسوفون )
• ریک فیرابریچی ( گیتار بیس )
• رامون فلورس ( ترومپت )
• مینگ فریمن ( کیبورد )
• دیوید هادسون ( دیجریدو )
• برادلی جوزف ( کیبورد )
• دن لندروم
• آرمن موسسیان ( ویلون )
• والتر رودریگوئز ( پرکاشن )
• ساموئل یروینیان ( ویلون )
• الکساندر ژیروف ( ویلونسل )
• میشل آماتو ( خواننده )
• آلفردا جرالد ( خواننده )

قومیَّت (ethnicity)
مردمانی که به فرهنگی مشترک احساس تعلق می کنند. قومیت اصطلاحی اجتماعی است که با مفاهیمی چون نژاد، ملت، طبقه، و مذهب وجوه مشترک دارد. دانشمندان علوم اجتماعی اصطلاحِ گروهِ قومی را برای اشاره به گروه ها و جوامعی به کار می برند که اعضای آن ها هویتی مشترک احساس می کنند. این احساس غالباً ناشی از فرهنگ، زبان، دین و شعایر مشترک سنّتی است و لزوماً به افراد یک سرزمین، با رنگ پوست یکسان یا نژاد مشترک، منطبق نیست. مثلاً، امریکا را غالباً جامعه ای چندقومی توصیف کرده اند زیرا بسیاری از امریکاییان، با این که ملیت امریکایی دارند، خود را متعلق به گروه های قومی متفاوت (مثل یهودی، سیاه پوست، یا ایرلندی) می دانند.