موسو یا نا گروه قومی کوچکی است که در جنوب چین در استان های یون نان و سیچوآن در نزدیکی تبت زندگی می کنند. جمعیت موسوها حدود ۴۰ هزار نفر است و بیشترشان در ناحیه یونگ نینگ و اطراف دریاچه لوگو در ارتفاعات هیمالیا سکونت دارند.
حکومت چین این قوم را بخشی از اقلیت قومی ناسی محسوب می کند هرچند موسوها فرهنگی متمایز از ناسی ها دارند اما زبان آن ها گویشی از زبان ناسی از خانواده تبتی - برمه ای است. عقاید مذهبی موسوها تلفیقی از آئین های بومی آنیمیستی و بودیسم تبتی است.
شهرت موسوها بیشتر به خاطر نوع منحصربفرد پیوند زناشویی آنهاست. در این قوم زن و شوهر با هم زندگی نمی کنند و در خانه پدری و مادری خود می مانند. رابطه زوج به ملاقات های مخفیانه شبانه در اتاق شخصی دختر منحصر می شود. آنها بدون هیچ تشریفاتی رابطه ای را آغاز کرده و هرگاه که خواستند آن را پایان می دهند. این پیوند موسوها به «ازدواج گذری» معروف است و بسیاری از باورهای سنتی مردم شناسی در مورد ازدواج و خانواده را به چالش می کشد.
فرهنگ موسوها معمولاً فرهنگی مادرسالار نامیده می شود و خودشان هم از این واژه استفاده می کنند چون تصور می کنند این توصیف موجب افزایش علاقه به فرهنگ ایشان و بالتبع رونق گردشگری می شود. اما ساختار اجتماعی پیچیده موسوها را به سختی می توان در قالب تعریف های سنتی مردم شناسی گنجاند. مسلم است که برخی ویژگی های فرهنگ مادرسالاری در آنها دیده می شود؛ ریاست خانواده بیشتر با زنان است. ارث از مادر به دختر منتقل می شود و تصمیم گیری های تجاری با زنان است. اما قدرت سیاسی بیشتر در اختیار مردان است که این در تضاد با مادرسالاری است.
جامعه موسوها متکی بر کشاورزی و دامپروری است. آنها از نظر غذایی تا حد زیادی خودکفا هستند و نیازهای روزانه خود را تأمین می کنند. موسوها جامعه ای کشاورز هستند و معاش آنها بیشتر با کشاورزی تأمین می شود. کار کشاورزی نیز هفت ساعت در روز و هفت ماه در سال است. در گذشته کشت آنها جو دوسر، گندم سیاه و پنبه بود. از اواخر قرن نوزدهم با گسترش تأثیرپذیری از هان ها ( قوم غالب چین ) کشت محصولات متنوعی همچون ذرت، آفتابگردان، سیب زمینی، سویا، لوبیا و سبزیجاتی همچون کدو تنبل نیز رایج شد. در دوره ای کشت اصلی آنها سیب زمینی بود تا اینکه در میانه های قرن بیستم برنج کاری را شروع کردند.
موسوها حیوانات مختلفی از جمله گاومیش، گاو، گوسفند، بز، اسب و انواع پرندگان را پرورش می دهند اما مهمترین حیوان اهلی آنها خوک است. گوشت خوک نقش مهمی در جامعه موسوها دارد و حتی به عنوان نوعی پول کاربرد دارد. مردان موسو سالی یک بار یک بازار دام برگزار می کنند و برای شرکت در آن از دهکده های مختلف کیلومترها با اتوبوس، اسب یا پیاده راه می پیمایند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحکومت چین این قوم را بخشی از اقلیت قومی ناسی محسوب می کند هرچند موسوها فرهنگی متمایز از ناسی ها دارند اما زبان آن ها گویشی از زبان ناسی از خانواده تبتی - برمه ای است. عقاید مذهبی موسوها تلفیقی از آئین های بومی آنیمیستی و بودیسم تبتی است.
شهرت موسوها بیشتر به خاطر نوع منحصربفرد پیوند زناشویی آنهاست. در این قوم زن و شوهر با هم زندگی نمی کنند و در خانه پدری و مادری خود می مانند. رابطه زوج به ملاقات های مخفیانه شبانه در اتاق شخصی دختر منحصر می شود. آنها بدون هیچ تشریفاتی رابطه ای را آغاز کرده و هرگاه که خواستند آن را پایان می دهند. این پیوند موسوها به «ازدواج گذری» معروف است و بسیاری از باورهای سنتی مردم شناسی در مورد ازدواج و خانواده را به چالش می کشد.
فرهنگ موسوها معمولاً فرهنگی مادرسالار نامیده می شود و خودشان هم از این واژه استفاده می کنند چون تصور می کنند این توصیف موجب افزایش علاقه به فرهنگ ایشان و بالتبع رونق گردشگری می شود. اما ساختار اجتماعی پیچیده موسوها را به سختی می توان در قالب تعریف های سنتی مردم شناسی گنجاند. مسلم است که برخی ویژگی های فرهنگ مادرسالاری در آنها دیده می شود؛ ریاست خانواده بیشتر با زنان است. ارث از مادر به دختر منتقل می شود و تصمیم گیری های تجاری با زنان است. اما قدرت سیاسی بیشتر در اختیار مردان است که این در تضاد با مادرسالاری است.
جامعه موسوها متکی بر کشاورزی و دامپروری است. آنها از نظر غذایی تا حد زیادی خودکفا هستند و نیازهای روزانه خود را تأمین می کنند. موسوها جامعه ای کشاورز هستند و معاش آنها بیشتر با کشاورزی تأمین می شود. کار کشاورزی نیز هفت ساعت در روز و هفت ماه در سال است. در گذشته کشت آنها جو دوسر، گندم سیاه و پنبه بود. از اواخر قرن نوزدهم با گسترش تأثیرپذیری از هان ها ( قوم غالب چین ) کشت محصولات متنوعی همچون ذرت، آفتابگردان، سیب زمینی، سویا، لوبیا و سبزیجاتی همچون کدو تنبل نیز رایج شد. در دوره ای کشت اصلی آنها سیب زمینی بود تا اینکه در میانه های قرن بیستم برنج کاری را شروع کردند.
موسوها حیوانات مختلفی از جمله گاومیش، گاو، گوسفند، بز، اسب و انواع پرندگان را پرورش می دهند اما مهمترین حیوان اهلی آنها خوک است. گوشت خوک نقش مهمی در جامعه موسوها دارد و حتی به عنوان نوعی پول کاربرد دارد. مردان موسو سالی یک بار یک بازار دام برگزار می کنند و برای شرکت در آن از دهکده های مختلف کیلومترها با اتوبوس، اسب یا پیاده راه می پیمایند.
wiki: قوم موسو