قمری املی

[ویکی اهل البیت] قمری آملی. این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
(تو ح 580 ق)، شاعر، متخلص به قمری. اصل و مولد وی آمل بود. چون مداح خوارزمشاهیان بود به خوارزمی نیز مشهور است. در اوان جوانی برای تحصیل علم از مازندران بیرون رفته و ظاهراً مدتی در ری و شاید به خراسانی نیز سفر کرده باشد.
وی شاگرد امام فخررازی (م 606 ق) و معاصر با کمال الدین اسماعیل (م 636 ق) سیف الدین باخرزی، رفیع الدین لنبانی و عمادی شهریاری بود که یکدیگر را مدح نیز می کردند.
سراج مداح پادشاهانی چون غیاث الدین پیر شاه بن محمد خوارزمشاه و جلال الدین خوارزمشاه بود. او همچنین حسام الدین اردشیر بن کینخوار باوندی را که پایتختش در آمل بود، مدح کرد و در مدح او چندین قصیده و ترجیع بند و مسمط و قطعه دارد.
سراج یکی از استادان چیره دست شعر فارسی است که سخن او استادانه و بر شیوه ی شعرای بزرگ خراسان در قرن ششم هجری به ویژه انوری است. وی به دو زبان فارسی و عربی شعر می گفت و شاعری هجوگو و بذله پرداز بود. از آثار وی دیوان شعر، متجاوز از سیزده هزار بیت که قسمتی از آن متضمن خمرایت است؛ مثنوی «کارنامه».