فردوسی طوسی ارامگاه

دانشنامه آزاد فارسی

فردوسی طوسی آرامگاه. فردوسی طوسی، آرامگاه
فردوسی طوسی، آرامگاه
در شمال مشهد در شهر قدیم توس. در دوره های مختلف از جمله دورۀ قاجار آرامگاه هایی برای فردوسی بنا شده بود. در ۱۳۰۶ش و دورۀ رضاشاه پهلوی بنای جدیدی برای آرامگاه او در باغی که به فردوسی تعلق داشت در مکان اصلی احداث شد که هفت سال بعد در هزارۀ فردوسی افتتاح شد که در همان سال به سبب اشکالات محاسباتی ویران شد. این آرامگاه بنایی از سنگ مرمر با ۱۰۸متر ارتفاع و ایوانی سراسری به طول ۴۰ متر بود که سقف آن با کاشی های معرق و مقرنس کاری تزیین شده بود. بنای کنونی در اواخر دهۀ ۱۳۴۰ش در باغی به مساحت حدود ۵۶هزار متر مربع در همان مکان، با الهام از طرح پاسارگاد، ساخته شده و فضای داخلی مقبره به ۹۰۰ متر مربع افزایش یافته است. زیرزمین آرامگاه با کاشی های معرق با تصاویری از دورۀ هخامنشی و عصر فردوسی و دیوارهای آن با نقش برجسته داستان های شاهنامه تزئین شده است. کف آن از سنگ مرمر قرمز است و ۳۰ ستون در پایین و هشت ستون در بالا دارد. در داخل این محوط سه سکو قرار دارد که سکوی سوم مقبرۀ فردوسی و از سنگ مرمر قرمز تیره است. در کنار آن بناهایی برای کتابخانه، موزه، رستوران، و دفتر کار و محل سکونت کارکنان آرامگاه احداث شده است. در بخش بیرونی سکو مجسمۀ عظیم فردوسی از سنگ مرمر یک پارچه سفید روبه روی استخر بزرگ باغ نصب شده است. در چهارضلع بخش فوقانی سکوی آرامگاه ستون هایی با ۵ متر ارتفاع است که در حدفاصل آن ها بر لوحه هایی از سنگ مرمر، ۴۷ بیت از شاهنامه با خط نستعلیق حکاکی شده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس