فدرنجک

لغت نامه دهخدا

فدرنجک. [ ف َ رَ ج َ ] ( اِ ) دیوی است که در خواب آدمی را فروگیرد، و حکما گویند ماده سوداوی است که در خواب چنان نماید، و آن را به عربی کابوس و عبدالجنه خوانند. || پیرامون دهان از طریق بیرون. ( برهان ).

فرهنگ معین

(فِ دْ رَ جَ ) (اِ. ) بختک ، کابوس .

پیشنهاد کاربران

و امکان دارد که این بالا آمدن بخارهای بلغَمی غلیظ از معده یا از اندامی دیگر به سمت مغز بر آمده باشند و این شخص در خواب خفه می گردد و این بیماری را در زبان بخارایی سکاچه و به زبان سغدی [سمقندی ] فدرنجک می خوانند . هدایت المتعلمین فی طب ص 249

بپرس