غرق چشمه ٔ قیر

لغت نامه دهخدا

غرق چشمه قیر. [ غ َ ق ِ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از فرورفتن در آب. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). فرورفته در آب. ( ناظم الاطباء ). || کنایه از فرورفتن به دنیا. ( از برهان قاطع ) ( آنندراج ). فریفته به دنیا. ( ناظم الاطباء ). || کنایه از فرورفتن آفتاب. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). آفتاب فرورفته. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

کنایه از فرو رفتن در آب فرو رفته در آب کنایه از فرو رفتن بدنیا

پیشنهاد کاربران

بپرس