[ویکی اهل البیت] سیدعلی نقی فیض الاسلام، شارح و مترجم توانای نهج البلاغة بنیانگذار مکتب ترویج و تمسک به این کتاب گرانسنگ در عصر حاضر، بویژه در میان عامه مردم روزگار ماست.
سید علی نقی اصفهانی آل محمد دیباج
معروف به «فیض الاسلام» از عالمان و نویسندگان پرتلاش سده اخیر است. او در سال (1283 ش) در «سده» اصفهان در خانه علم و تقوا و جهاد به دنیا آمد. طبق شجره نامه موجود، ایشان اربعینی بوده یعنی چهل پشت پدری اش به امام علی علیه السلام می رسد که همه از عالمان و مجتهدان عصر خود بوده اند.
وی از پنج سالگی تحصیل را آغاز کرد و در جوانی از محضر مراجع و بزرگان جهان تشیع بهره وافر برد. وی صاحب اجازات اجتهاد و روایی ارزشمند از مراجع و محدثان عالی مقام گردید و در راستای تلاش و جهاد علمی خود، سه کتاب عظیم و مقدس؛ قرآن کریم، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه را ترجمه و شرح نمود. این کار وی موجب آشنایی عموم مردم فارسی زبان با این سه کتاب پرارج شد، به خصوص کتاب شریف نهج البلاغه که تا آن زمان فاقد شرح و ترجمه کامل فارسی بود.
فیض الاسلام پس از بازگشت از نجف اشرف در تهران ماندگار شد و به کار نشر و تبلیغ حقایق دینی پرداخت و علاوه بر تلاش علمی و قلمی، در کنار روحانیت متعهد و انقلابی به بیدارگری پرداخت و به همین جهت مدتی گرفتار زندان رژیم طاغوت گردید. زندگی سراسر افتخار وی در سوم شعبان (1405 هـ.ق) مطابق با (24 اردیبهشت 1364 هـ.ش) به سرآمد و پیکر مطهر او در تهران، بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
«خمینی شهر» شهری است در منطقه ماربین، در 12 کیلومتری شمال غربی اصفهان که از سه ناحیه متصل به هم به نام های «ورنو شفادران، فروشان و خوزان» تشکیل گردیده است. این شهر، قبلا به نام «سده» و سپس به نام «همایونشهر» و پس از پیروزی انقلاب اسلامی «خمینی شهر» نامیده شده است. این شهر از سابقه طولانی برخوردار است و گفته می شود که قدمت آن به زمان ساسانیان می رسد.
سید علی نقی در خانواده ای سرشار از علم و معنویت از پنج سالگی مقدمات علوم دینی را نزد برادر بزرگتر خود، سید غیاث الدین که مردی فاضل، خطیب و اندیشمند بود فراگرفت. وی سپس برای سیراب شدن از علوم آل محمد علیهم السلام و با کمک برادر خود، از اصفهان به تهران، مشهد مقدس و نجف اشرف هجرت کرد و بهترین روزهای عمر را با شور و عشق و اخلاص به فراگیری معارف و احکام مقدس اسلام و مذهب شریف اهل بیت علیهم السلام سپری می کرد.
سید علی نقی اصفهانی آل محمد دیباج
معروف به «فیض الاسلام» از عالمان و نویسندگان پرتلاش سده اخیر است. او در سال (1283 ش) در «سده» اصفهان در خانه علم و تقوا و جهاد به دنیا آمد. طبق شجره نامه موجود، ایشان اربعینی بوده یعنی چهل پشت پدری اش به امام علی علیه السلام می رسد که همه از عالمان و مجتهدان عصر خود بوده اند.
وی از پنج سالگی تحصیل را آغاز کرد و در جوانی از محضر مراجع و بزرگان جهان تشیع بهره وافر برد. وی صاحب اجازات اجتهاد و روایی ارزشمند از مراجع و محدثان عالی مقام گردید و در راستای تلاش و جهاد علمی خود، سه کتاب عظیم و مقدس؛ قرآن کریم، نهج البلاغه و صحیفه سجادیه را ترجمه و شرح نمود. این کار وی موجب آشنایی عموم مردم فارسی زبان با این سه کتاب پرارج شد، به خصوص کتاب شریف نهج البلاغه که تا آن زمان فاقد شرح و ترجمه کامل فارسی بود.
فیض الاسلام پس از بازگشت از نجف اشرف در تهران ماندگار شد و به کار نشر و تبلیغ حقایق دینی پرداخت و علاوه بر تلاش علمی و قلمی، در کنار روحانیت متعهد و انقلابی به بیدارگری پرداخت و به همین جهت مدتی گرفتار زندان رژیم طاغوت گردید. زندگی سراسر افتخار وی در سوم شعبان (1405 هـ.ق) مطابق با (24 اردیبهشت 1364 هـ.ش) به سرآمد و پیکر مطهر او در تهران، بهشت زهرا به خاک سپرده شد.
«خمینی شهر» شهری است در منطقه ماربین، در 12 کیلومتری شمال غربی اصفهان که از سه ناحیه متصل به هم به نام های «ورنو شفادران، فروشان و خوزان» تشکیل گردیده است. این شهر، قبلا به نام «سده» و سپس به نام «همایونشهر» و پس از پیروزی انقلاب اسلامی «خمینی شهر» نامیده شده است. این شهر از سابقه طولانی برخوردار است و گفته می شود که قدمت آن به زمان ساسانیان می رسد.
سید علی نقی در خانواده ای سرشار از علم و معنویت از پنج سالگی مقدمات علوم دینی را نزد برادر بزرگتر خود، سید غیاث الدین که مردی فاضل، خطیب و اندیشمند بود فراگرفت. وی سپس برای سیراب شدن از علوم آل محمد علیهم السلام و با کمک برادر خود، از اصفهان به تهران، مشهد مقدس و نجف اشرف هجرت کرد و بهترین روزهای عمر را با شور و عشق و اخلاص به فراگیری معارف و احکام مقدس اسلام و مذهب شریف اهل بیت علیهم السلام سپری می کرد.
wikiahlb: علی_نقی_فیض_الاسلام