ظهور اطلاقی

[ویکی فقه] ظهور عرفی لفظ در معنای مطلق را ظهور اطلاقی می گویند.
به ظهور لفظ نزد عرف در معنایی مطلق، ظهور اطلاقی گفته می شود؛ به بیان دیگر، ظهور اطلاقی به معنای دلالت ظنی راجح لفظ است بر شمول و سریان مفهوم که به وسیله مقدمات حکمت به دست می آید، مانند:ظهور اطلاقی لفظ " البیع " در " احل الله البیع " که بر حلّیت تمام معاملات دلالت می کند.
بیان صاحب نهایة الافکار
در کتاب " نهایة الافکار " آمده است." فلا محالة عند عدم نصب البیان علی التقیید متصلا بکلامه الملقی الی المخاطب فی مجلس التخاطب، ینعقد الظهور الاطلاقی للمطلق و تتحقق الدلالة التصدیقیة ".