شهروند ایالات متحده آمریکا. شهروندی در ایالات متحده به افرادی گفته می شود که دارای امتیازات و مزایای ایالات متحده هستند و دارای حق زندگی و کار در آمریکا و گرفتن کمک و خدمات دولتی می باشد. از طریق دریافت ویزای گوناگونی ( لاتاری سالیانه ) می توان شهروندی آمریکا را پس از قبولی در برنامه و اقامت در آمریکا به دست آورد. [ ۱] [ ۲]
شهروندی در دوره های مستعمره بودن آمریکا به عنوان یک رابطه فعال بین مردانی آغاز شد که برای حل مشکلات شهرداری ها و مشارکت فعالانه در تصمیم گیری دموکراتیک مانند جلسات شورای شهر نیوانگلند هم کاری می کنند. مردان به طور منظم با یکدیگر دیدار می کردند تا دربارهٔ امور محلی بحث و گفتگو کنند و تصمیم گیری کنند. به گفته آلکسی دو توکویل در سال ۱۸۳۵، این نشست های شهر به عنوان «نخستین شکل دموکراسی آمریکا» توصیف شدند که از آن زمان که مشارکت شهروندان در امور عمومی به «مستحکم» نگاه داشتن دموکراسی کمک کرد، حیاتی بود. نیروهای گوناگون این رابطه را در طول تاریخ این کشور تغییر دادند. شهروندی کمتر از قبل با مشارکت در سیاست و بیشتر به عنوان یک رابطه قانونی با حقوق و مزایای همراه تعریف شد. در حالی که قلمروی مشارکت مدنی در حوزه عمومی کاهش یافته است، امتیاز شهروندی به گونه ای گسترش یافته است که نه تنها مردان بالغ سفید سفیدپوست بلکه مردان سیاهپوست و زنان بزرگ سال را نیز در بر می گیرد. دیوان عالی در پرونده ایالات متحده آمریکا در برابر وانگ کیم آرک، 69 U. S. ۶۴9 ( 1898 ) ، تأیید کرد بر اساس عبارت شهروندی متمم چهاردهم هر چینی تباری که در ایالات متحده متولد شده است، شهروند می شود. این موضوع از کسب تابعیت متمایز است؛ در سال ۱۹۲۲، دیوان در اوزاوا در برابر ایالات متحده آمریکا، 260 U. S. ۱۷۸, حکم کرد که یک شخص ژاپنی، متولد ژاپن ولی ساکن در آمریکا به مدت ۲۰ سال، نمی تواند بر اساس قانون آن زمان آمریکا تابعیت کسب کند و در سال ۱۹۲۳ در پرونده ایالات متحده در برابر باگات سنگ تند، حکم کرد که یک شخص هندی نمی تواند تابعیت کسب کند. در حکم اوزاوا آمده بود که «در همه اعطای لوایح شهروندی از سال ۱۷۹۰ تا ۱۹۰۶ امتیاز اعطای تابعیت محدود به افراد سفیدپوست ( با الحاق افراد آفریقایی تبار در سال ۱۸۷۰ ) بود»، جدیدترین قانون در این زمان قانون ۱۹۰۶ بود. لایحه تابعیت برابر سال ۱۹۳۴ به فرزند متولد خارج یک مادر آمریکایی و یک مرد بیگانه که قبل از سن ۱۸ سالگی وارد خاک آمریکا شده بود و مدت پنج سال در ایالات متحده زندگی کرده بود، برای اولین بار در ایالات متحده اجازه داد درخواست تابعیت کند. این قانون همچنین فرایند اعطای تابعیت را برای شوهران بیگانه زنان آمریکایی تسریع کرد. این قانون تساوی را در دور از وطنی، مهاجرت، اعطای تابعیت و قوانین بازگشت به وطن بین زنان و مردان برقرار کرد. با این حال، عطف به ماسبق نشده بود، و توسط قوانین بعدی، مانند قانون تابعیت ۱۹۴۰ اصلاح شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشهروندی در دوره های مستعمره بودن آمریکا به عنوان یک رابطه فعال بین مردانی آغاز شد که برای حل مشکلات شهرداری ها و مشارکت فعالانه در تصمیم گیری دموکراتیک مانند جلسات شورای شهر نیوانگلند هم کاری می کنند. مردان به طور منظم با یکدیگر دیدار می کردند تا دربارهٔ امور محلی بحث و گفتگو کنند و تصمیم گیری کنند. به گفته آلکسی دو توکویل در سال ۱۸۳۵، این نشست های شهر به عنوان «نخستین شکل دموکراسی آمریکا» توصیف شدند که از آن زمان که مشارکت شهروندان در امور عمومی به «مستحکم» نگاه داشتن دموکراسی کمک کرد، حیاتی بود. نیروهای گوناگون این رابطه را در طول تاریخ این کشور تغییر دادند. شهروندی کمتر از قبل با مشارکت در سیاست و بیشتر به عنوان یک رابطه قانونی با حقوق و مزایای همراه تعریف شد. در حالی که قلمروی مشارکت مدنی در حوزه عمومی کاهش یافته است، امتیاز شهروندی به گونه ای گسترش یافته است که نه تنها مردان بالغ سفید سفیدپوست بلکه مردان سیاهپوست و زنان بزرگ سال را نیز در بر می گیرد. دیوان عالی در پرونده ایالات متحده آمریکا در برابر وانگ کیم آرک، 69 U. S. ۶۴9 ( 1898 ) ، تأیید کرد بر اساس عبارت شهروندی متمم چهاردهم هر چینی تباری که در ایالات متحده متولد شده است، شهروند می شود. این موضوع از کسب تابعیت متمایز است؛ در سال ۱۹۲۲، دیوان در اوزاوا در برابر ایالات متحده آمریکا، 260 U. S. ۱۷۸, حکم کرد که یک شخص ژاپنی، متولد ژاپن ولی ساکن در آمریکا به مدت ۲۰ سال، نمی تواند بر اساس قانون آن زمان آمریکا تابعیت کسب کند و در سال ۱۹۲۳ در پرونده ایالات متحده در برابر باگات سنگ تند، حکم کرد که یک شخص هندی نمی تواند تابعیت کسب کند. در حکم اوزاوا آمده بود که «در همه اعطای لوایح شهروندی از سال ۱۷۹۰ تا ۱۹۰۶ امتیاز اعطای تابعیت محدود به افراد سفیدپوست ( با الحاق افراد آفریقایی تبار در سال ۱۸۷۰ ) بود»، جدیدترین قانون در این زمان قانون ۱۹۰۶ بود. لایحه تابعیت برابر سال ۱۹۳۴ به فرزند متولد خارج یک مادر آمریکایی و یک مرد بیگانه که قبل از سن ۱۸ سالگی وارد خاک آمریکا شده بود و مدت پنج سال در ایالات متحده زندگی کرده بود، برای اولین بار در ایالات متحده اجازه داد درخواست تابعیت کند. این قانون همچنین فرایند اعطای تابعیت را برای شوهران بیگانه زنان آمریکایی تسریع کرد. این قانون تساوی را در دور از وطنی، مهاجرت، اعطای تابعیت و قوانین بازگشت به وطن بین زنان و مردان برقرار کرد. با این حال، عطف به ماسبق نشده بود، و توسط قوانین بعدی، مانند قانون تابعیت ۱۹۴۰ اصلاح شد.
