شَمْعُون بِنْ صِمَحْ دُوران ( عبری: שמעון בן צמח דוראן ) که به نام رشبصد ( רשב"ץ ) خوانده می شد، خاخام، فیلسوف، ریاضیدان، ستاره شناس و پزشک یهودی است که در سال های بین ۱۳۶۱ تا ۱۴۴۴ میلادی می زیست.
زندگی نامه [ویرایش]
... [مشاهده متن کامل]
زونز، زادگاه شمعون بن صمح را در بارسلونا دانسته است؛ اما درست آن است که شمعون بن صمح در آذار ۱۳۶۱ میلادی، در جزیره مایورکا متولد شد. او را نواده ابن گرشوم دانسته اند؛ این ادعا اثبات نشده است اما احتمالاً شمعون از خویشاوندان نزدیک لاوی بن گرشوم بوده است. او شاگرد افرایم ویدال و یونا مائیستر، خاخام ساراگوسا و کالاتایود است که دخترش بونگودا با شمعون ازدواج کرد. پس از کشتارهای دسته جمعی سال ۱۳۹۱ در بالئاریک آیلز، شمعون به همراه پدر و خواهرش به الجزیره رفت، و در آن جا به مطالعه پزشکی و آموزه های دین یهود پرداخت. وی همچون در آن جا شاگردی خاخام اعظم اسحق بن ششت را کرد و پس از مرگ ششت در سال ۱۴۰۸، شمعون به عنوان خاخام اعظم الجزیره برگزیده شد. شمعون بن صمح، که تمام دارایی خود را در پالما تا آخر عمر بر این سمت باقی ماند؛ و از سوی جامعه یهود الجزیره حقوق دریافت می کرد.
آثار [ویرایش]
شمعون علاوه بر تحقیقاتی که در زمینه های شریعت یهود انجام داد، تعدادی تحقیق فلسفی نیز تألیف کرد. دو اثر عمده او عباراند از اوهو مشپاط ( دوست دار عدالت ) که در رابطه با عنایت الهی است و ماگن آووت ( سپر پدران ) که در مورد اصول اساسی دین یهود است. فصل چهارم از دومین بخش کتاب ماگن آووت، رساله ای جدلی بر ضد مسیحیان و مسلمانان است که به صورت جداگانه تحت عنوان قشت و ماگن ( کمان و سپر ) به چاپ رسید.
شمعون بن صمح در لابه لای نوشته هایش از متفکران یهود و نیز اندیشمندان یونانی و مسلمان نقل قول کرده، به رغم این گرایش فلسفی، حقیقت را تنها از طریق وحی می دانست.
او شرح ها و تفسیرهایی بر میشنا و تلمود نوشت. وی همچنین علیه نوشته های حسدای کرسکاس و در دفاع از ابن میمون رساله نوشته است.
از شمعون تعدادی اشعار مذهبی و غیرمذهبی برجای مانده است.
[نهفتن]
ن • ب • و
بزرگان فلسفه یهودی
ابراهیم برحیا • ابراهیم بن دائود • ابراهیم ابوالعفیا • ابن عزرا • ابراهیم بیباگو • ابراهیم جیگر • ابن گرشوم • ابن طیبون • ابن لطیف • ابن میمون • ابن نسیم • اسحاق ابرونئیل • اسحاق پولگار • اسحاق عارمئا • اسحاق لاوی • اسحق البلاغ • اسحق الفاسی • العازر شاخ • اوراهام مردخای • اونر برگوسی • ایلیا بن موسی ابا دلمدیگو • بحیه بن پقوده • بعل شم طوو • بن ایش چای • حسدای کرسکاس • حوتر بن سلیمان • داوود مقمص • داوود قیمحی • زراحیا شئلتیئل • سعادیا گائون • سلیمان ابن گبیرول • سموئیل بن یهودا • شم طوو بن یوسف فالاکوئرا • شماریا بن ایلیا • شمعون بن صمح دوران • شنئور لیادی • عتنئیل بن فیومی • عمانوئیل رومی • عیلی بن ملکا • گرشوم بن سلیمان • لئوپولد زونز • لوی کانفلانی • مناخم شنئیرسون • موسی بن میمون • موسی ناربنی • موشه فینشتاین • نیسیم بن موسی • هیلل ورنا • ویلینا گائون • یدایا پنینی • یسرائل جیکبسن • یعقوب بن ابا • یعقوب قرقسانی • یهودا بن اسحاق ابرونئیل • یهودا بن سلیمان • یهودا بن موسی • یهودا هلوی • یهودا هناسی • یوسف آلبو • یوسف بصیر • یوسف بن یهودا • یوسف کارو • یوسف کاسپی • یوشع لورکی
منبع [ویرایش]
Wikipedia Contributors، Simeon ben Zemah Duran، From Wikipedia، the free encyclopedia
رده ها: اهالی پالما د مایورکادرگذشتگان ۱۴۴۴ ( میلادی ) زادگان ۱۳۶۱ ( میلادی ) فیلسوفان یهودی
قس عبری
שמעון בן צמח דוראן ( הרשב"ץ; 1361 - 1444 ) , היה מגדולי רבני אלג'יריה. מחבר שו"ת התשב"ץ וספרים נוספים.
תוכן עניינים [הצגה]
[עריכה]ביוגרפיה
גדל בפלמה דה מיורקה, ספרד, שם למד תורה ורכש גם ידיעות במדע, עיקר השכלתו הייתה ברפואה שבה התמקצע. לדבריו "החוכמה ההיא תחיה בעליה" - בספרד, אולם לימים באלג'יר לא יכול היה להתפרנס מהעיסוק בה.
בבגרותו הגיע לארגוניה. בגזירות קנ"א איבד את כספו וברח חזרה לאלג'יר. שם פגש ברבי יצחק בן ששת ( הריב"ש ) שכיבדו. החיבה התחלפה במחלוקת, שעליה הביע הרשב"ץ חרטה לאחר זמן. בסופו של דבר משנפטר הריב"ש החליפו הרשב"ץ. הרשב"ץ ביקש שלא להיות מאושר על ידי המלך וחלק על התנהגותו של קודמו שקיבל אישור כזה, לדעתו היה בכך פסול.
זיקתו לפילוסופיה ולמדעים לא מנעה ממנו לתת אמון באסטרולוגיה. כפילוסוף היה מתון לעומת השכלתנות המיימונית מרחיקת הלכת. ציטט את דברי המקובלים, ואת ספר הזוהר ייחס לרבי שמעון בר יוחאי.
עיקר מפעלו הוא בתשובותיו ההלכתיות. על עצמו העיד שמעולם לא חזר בו מפסיקה שנתן. הוא סבר שיש בכוחו לחלוק על קודמיו בסברותיהם, ופסיקתו הורתה דרך ליהודי צפון אפריקה דורות רבים.
הוא כנראה הראשון[דרוש מקור], בניגוד לרמב"ם, אשר התיר להתפרנס מלימוד והוראת תורה. ככל הנראה[דרוש מקור] הרשב"ץ הוא גם המקור של פרשנות הרווחת היום למושג ירידת הדורות אשר הוצרך לה לצורך ההיתר.
גם הוציא תחת ידו פירושים לתלמוד וספר על מניין המצוות בעקבות הרמב"ם והרמב"ן. ספרו על הפילוסופיה הדתית, מגן אבות, מכיל גם דברי מדע. התפלמס עם הרלב"ג ועם רבי חסדאי קרשקש. כן חיבר פיוטים.
בספרו "קשת ומגן" התעמת עם הנצרות וטען, בדומה להשקפת הרבה חוקרים מודרניים, שישו הקפיד במצוות. גם נגד האסלאם יצא - ציין שהקוראן רחוק מלהיות ספר כליל שלמות, כפי שרואים אותו המוסלמים וגינה את אופיו הגשמי של גן העדן באסלאם.
[עריכה]צאצאיו
את מקומו כרבה של אלג'יר מילא בנו רבי שלמה ( הרשב"ש ) .
בנו של רבי שמעון, רבי צמח דוראן, אף הוא היה מחכמי אלג'יר וממלא מקום אביו משנת רכ"ז ( 1467 ) . כתב תשובות רבות בהלכה שהובאו אצל כמה פוסקים, בהם רבי יוסף קארו בספרו בית יוסף. 150 מתשובותיו נדפסו יחד עם תשובות אחיו רבי שמעון בספר "יכין ובועז" ( ליוורנו תקמ"ב ) . [1]
רבי שלמה . . .
زندگی نامه [ویرایش]
... [مشاهده متن کامل]
زونز، زادگاه شمعون بن صمح را در بارسلونا دانسته است؛ اما درست آن است که شمعون بن صمح در آذار ۱۳۶۱ میلادی، در جزیره مایورکا متولد شد. او را نواده ابن گرشوم دانسته اند؛ این ادعا اثبات نشده است اما احتمالاً شمعون از خویشاوندان نزدیک لاوی بن گرشوم بوده است. او شاگرد افرایم ویدال و یونا مائیستر، خاخام ساراگوسا و کالاتایود است که دخترش بونگودا با شمعون ازدواج کرد. پس از کشتارهای دسته جمعی سال ۱۳۹۱ در بالئاریک آیلز، شمعون به همراه پدر و خواهرش به الجزیره رفت، و در آن جا به مطالعه پزشکی و آموزه های دین یهود پرداخت. وی همچون در آن جا شاگردی خاخام اعظم اسحق بن ششت را کرد و پس از مرگ ششت در سال ۱۴۰۸، شمعون به عنوان خاخام اعظم الجزیره برگزیده شد. شمعون بن صمح، که تمام دارایی خود را در پالما تا آخر عمر بر این سمت باقی ماند؛ و از سوی جامعه یهود الجزیره حقوق دریافت می کرد.
آثار [ویرایش]
شمعون علاوه بر تحقیقاتی که در زمینه های شریعت یهود انجام داد، تعدادی تحقیق فلسفی نیز تألیف کرد. دو اثر عمده او عباراند از اوهو مشپاط ( دوست دار عدالت ) که در رابطه با عنایت الهی است و ماگن آووت ( سپر پدران ) که در مورد اصول اساسی دین یهود است. فصل چهارم از دومین بخش کتاب ماگن آووت، رساله ای جدلی بر ضد مسیحیان و مسلمانان است که به صورت جداگانه تحت عنوان قشت و ماگن ( کمان و سپر ) به چاپ رسید.
شمعون بن صمح در لابه لای نوشته هایش از متفکران یهود و نیز اندیشمندان یونانی و مسلمان نقل قول کرده، به رغم این گرایش فلسفی، حقیقت را تنها از طریق وحی می دانست.
او شرح ها و تفسیرهایی بر میشنا و تلمود نوشت. وی همچنین علیه نوشته های حسدای کرسکاس و در دفاع از ابن میمون رساله نوشته است.
از شمعون تعدادی اشعار مذهبی و غیرمذهبی برجای مانده است.
[نهفتن]
ن • ب • و
بزرگان فلسفه یهودی
ابراهیم برحیا • ابراهیم بن دائود • ابراهیم ابوالعفیا • ابن عزرا • ابراهیم بیباگو • ابراهیم جیگر • ابن گرشوم • ابن طیبون • ابن لطیف • ابن میمون • ابن نسیم • اسحاق ابرونئیل • اسحاق پولگار • اسحاق عارمئا • اسحاق لاوی • اسحق البلاغ • اسحق الفاسی • العازر شاخ • اوراهام مردخای • اونر برگوسی • ایلیا بن موسی ابا دلمدیگو • بحیه بن پقوده • بعل شم طوو • بن ایش چای • حسدای کرسکاس • حوتر بن سلیمان • داوود مقمص • داوود قیمحی • زراحیا شئلتیئل • سعادیا گائون • سلیمان ابن گبیرول • سموئیل بن یهودا • شم طوو بن یوسف فالاکوئرا • شماریا بن ایلیا • شمعون بن صمح دوران • شنئور لیادی • عتنئیل بن فیومی • عمانوئیل رومی • عیلی بن ملکا • گرشوم بن سلیمان • لئوپولد زونز • لوی کانفلانی • مناخم شنئیرسون • موسی بن میمون • موسی ناربنی • موشه فینشتاین • نیسیم بن موسی • هیلل ورنا • ویلینا گائون • یدایا پنینی • یسرائل جیکبسن • یعقوب بن ابا • یعقوب قرقسانی • یهودا بن اسحاق ابرونئیل • یهودا بن سلیمان • یهودا بن موسی • یهودا هلوی • یهودا هناسی • یوسف آلبو • یوسف بصیر • یوسف بن یهودا • یوسف کارو • یوسف کاسپی • یوشع لورکی
منبع [ویرایش]
رده ها: اهالی پالما د مایورکادرگذشتگان ۱۴۴۴ ( میلادی ) زادگان ۱۳۶۱ ( میلادی ) فیلسوفان یهودی
قس عبری
שמעון בן צמח דוראן ( הרשב"ץ; 1361 - 1444 ) , היה מגדולי רבני אלג'יריה. מחבר שו"ת התשב"ץ וספרים נוספים.
תוכן עניינים [הצגה]
[עריכה]ביוגרפיה
גדל בפלמה דה מיורקה, ספרד, שם למד תורה ורכש גם ידיעות במדע, עיקר השכלתו הייתה ברפואה שבה התמקצע. לדבריו "החוכמה ההיא תחיה בעליה" - בספרד, אולם לימים באלג'יר לא יכול היה להתפרנס מהעיסוק בה.
בבגרותו הגיע לארגוניה. בגזירות קנ"א איבד את כספו וברח חזרה לאלג'יר. שם פגש ברבי יצחק בן ששת ( הריב"ש ) שכיבדו. החיבה התחלפה במחלוקת, שעליה הביע הרשב"ץ חרטה לאחר זמן. בסופו של דבר משנפטר הריב"ש החליפו הרשב"ץ. הרשב"ץ ביקש שלא להיות מאושר על ידי המלך וחלק על התנהגותו של קודמו שקיבל אישור כזה, לדעתו היה בכך פסול.
זיקתו לפילוסופיה ולמדעים לא מנעה ממנו לתת אמון באסטרולוגיה. כפילוסוף היה מתון לעומת השכלתנות המיימונית מרחיקת הלכת. ציטט את דברי המקובלים, ואת ספר הזוהר ייחס לרבי שמעון בר יוחאי.
עיקר מפעלו הוא בתשובותיו ההלכתיות. על עצמו העיד שמעולם לא חזר בו מפסיקה שנתן. הוא סבר שיש בכוחו לחלוק על קודמיו בסברותיהם, ופסיקתו הורתה דרך ליהודי צפון אפריקה דורות רבים.
הוא כנראה הראשון[דרוש מקור], בניגוד לרמב"ם, אשר התיר להתפרנס מלימוד והוראת תורה. ככל הנראה[דרוש מקור] הרשב"ץ הוא גם המקור של פרשנות הרווחת היום למושג ירידת הדורות אשר הוצרך לה לצורך ההיתר.
גם הוציא תחת ידו פירושים לתלמוד וספר על מניין המצוות בעקבות הרמב"ם והרמב"ן. ספרו על הפילוסופיה הדתית, מגן אבות, מכיל גם דברי מדע. התפלמס עם הרלב"ג ועם רבי חסדאי קרשקש. כן חיבר פיוטים.
בספרו "קשת ומגן" התעמת עם הנצרות וטען, בדומה להשקפת הרבה חוקרים מודרניים, שישו הקפיד במצוות. גם נגד האסלאם יצא - ציין שהקוראן רחוק מלהיות ספר כליל שלמות, כפי שרואים אותו המוסלמים וגינה את אופיו הגשמי של גן העדן באסלאם.
[עריכה]צאצאיו
את מקומו כרבה של אלג'יר מילא בנו רבי שלמה ( הרשב"ש ) .
בנו של רבי שמעון, רבי צמח דוראן, אף הוא היה מחכמי אלג'יר וממלא מקום אביו משנת רכ"ז ( 1467 ) . כתב תשובות רבות בהלכה שהובאו אצל כמה פוסקים, בהם רבי יוסף קארו בספרו בית יוסף. 150 מתשובותיו נדפסו יחד עם תשובות אחיו רבי שמעון בספר "יכין ובועז" ( ליוורנו תקמ"ב ) . [1]
רבי שלמה . . .