سونات شماره ۶ پیانو

سونات شماره ۶ پیانو (بتهوون). سونات شمارهٔ ۶ پیانو در فا ماژور، اُپوس ۱۰، شمارهٔ ۲، از آثار لودویگ فان بتهوون است که آن را در میان سال های ۱۷۹۶ تا ۱۷۹۸ تصنیف کرد و به کُنتِس «آنه مارگارت فون براون»[ ب] تقدیم کرد.
سونات پیانوی شمارهٔ شش بتهوون از سه موومان تشکیل شده است:
• آلگرو ( در فا ماژور )
• منوئه ـ آلگرتو ( در فا مینور )
• پرِستو ( در فا ماژور )
اجرای کاملِ این اثر به طور معمول، حدود ۱۳ دقیقه طول می کشد.
موومان اول در فرم سونات است و اکسپوزیسیون بدون استفاده از مواد مشخص دیگری به پایان می رسد. با این حال ملودی های بسیار و شگفت انگیزی را ایجاد می کند که برخی از آنها می تواند برای نواختن نسبتاً دشوار باشد. بخش بسط و گسترش مبتنی بر حرکت در «دو ماژور - سل ماژور - دوماژور» است که قسمتِ بعد از «اکسپوزیسیون» را به پایان می رساند. «ری اکسپوزیسیون» ( یا بازگشایش ) غیرمعمول است. زیرا برگشتِ «تم اول» در ر ماژور قبل از مدگردی برای «تم دوم»، به تونیک است.
موومان دوم یک سه گانهٔ «منوئه - تریو - منوئه» در فا مینور است که منوئه در بازگشت به شدت تزیین شده است. این اثر بیشتر یادآور باگاتل های بتهوون است تا شبیه منوئه های او باشد. تریوی ر بمل ماژور در این اثر، نشان از انتظاری دارد که موومان سوم سمفونی شمارهٔ یک از آن برخوردار است.
موومان سوم در فرم سونات با یک فوگ گسترش یافته است. «اکسپوزیسیون» دارای یک تم در فا ماژور و یک تم دیگر در بخش پایانی نزدیک به دو ماژور است. «ری اکسپوزیسیون» غیرمعمول است، زیرا به جای تکرار عینیِ بخشِ اکسپوزیسیون، یک تکرار با تغییرات است. در پایان، یک کدا به این بخش خاتمه می دهد.
↑ Carl Traugott Riedel ↑ Gräfin Anna Margarete von Browne gewidmet