سِنْد، استان (Sind)
مقبره محمدعلی جناح، کراچی
استانی در جنوب شرقی پاکستان، در دلتای سِند، با ۱۴۰,۹۱۴ کیلومتر مربع مساحت و ۲۸,۹۳۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۳). کراچی مرکز اداری و بندر اصلی این استان است. صنایع آن شامل کشتی سازی، سیمان سازی، نساجی است و کارگاه های ریخته گری دارد؛ نمک نیز در این استان استخراج می شود. فرآورده های کشاورزی سِند عبارت اند از گندم، برنج، پنبه، جو، دانه های روغنی و انواع سبزی؛ پرورش گاو سرخ رنگ سِندی، گاومیش و، شتر نیز رواج دارد. آخرین قسمت درۀ سِند به طول ۴۸۰ کیلومتر در سِند، در شرق صحرای تار، قرار دارد. میزان ناچیز باران این ناحیه را به آبیاری وابسته کرده است. حدود ۶۰ درصد از اهالی سِند به زبان سِندی تکلم می کنند؛ سایر زبان های این منطقه عبارت اند از اردو، پنجابی، بلوچی، و پشتو. تمدن درۀ سِند (۱۷۵۰ تا ۲۳۰۰پ م) در سِند پا گرفت؛ موهنجو دارو متعلق به آن زمان است. نخستین تاریخ ثبت شدۀ سِند مربوط به زمانی است که داریوش اول آن را به امپراتوری ایران منضم کرد. سپس امپراتوری های متعددی بر سِند حکومت کردند: اسکندر مقدونی، سلوکی ها، چاندراگوپتا مائوریا، هندویونانی ها، پارت ها، سکاها، و کوشان ها. سِند در قرن ۱م به آیین بودایی گروید، اما تحت سلطۀ برهمن ها درآمد تا این که اعراب در ۷۱۱ آن را فتح کردند و اسلام را گسترش دادند. سِند که از ۷۱۱ تا ۹۰۰ق تحت ادارۀ خلفای اموی و عباسی بود، از ۱۵۹۱ تا ۱۷۰۰ بخشی از امپراتوری مغول ها بود، و سپس دو سلسلۀ مستقل سندی بر آن حاکم شدند. پس از تقسیم هند در ۱۹۴۷، سِند تا ۱۹۷۰ بخشی از استان پاکستان غربی، بود و در آن سال به استانی مجزا تبدیل شد.
مقبره محمدعلی جناح، کراچی
استانی در جنوب شرقی پاکستان، در دلتای سِند، با ۱۴۰,۹۱۴ کیلومتر مربع مساحت و ۲۸,۹۳۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۳). کراچی مرکز اداری و بندر اصلی این استان است. صنایع آن شامل کشتی سازی، سیمان سازی، نساجی است و کارگاه های ریخته گری دارد؛ نمک نیز در این استان استخراج می شود. فرآورده های کشاورزی سِند عبارت اند از گندم، برنج، پنبه، جو، دانه های روغنی و انواع سبزی؛ پرورش گاو سرخ رنگ سِندی، گاومیش و، شتر نیز رواج دارد. آخرین قسمت درۀ سِند به طول ۴۸۰ کیلومتر در سِند، در شرق صحرای تار، قرار دارد. میزان ناچیز باران این ناحیه را به آبیاری وابسته کرده است. حدود ۶۰ درصد از اهالی سِند به زبان سِندی تکلم می کنند؛ سایر زبان های این منطقه عبارت اند از اردو، پنجابی، بلوچی، و پشتو. تمدن درۀ سِند (۱۷۵۰ تا ۲۳۰۰پ م) در سِند پا گرفت؛ موهنجو دارو متعلق به آن زمان است. نخستین تاریخ ثبت شدۀ سِند مربوط به زمانی است که داریوش اول آن را به امپراتوری ایران منضم کرد. سپس امپراتوری های متعددی بر سِند حکومت کردند: اسکندر مقدونی، سلوکی ها، چاندراگوپتا مائوریا، هندویونانی ها، پارت ها، سکاها، و کوشان ها. سِند در قرن ۱م به آیین بودایی گروید، اما تحت سلطۀ برهمن ها درآمد تا این که اعراب در ۷۱۱ آن را فتح کردند و اسلام را گسترش دادند. سِند که از ۷۱۱ تا ۹۰۰ق تحت ادارۀ خلفای اموی و عباسی بود، از ۱۵۹۱ تا ۱۷۰۰ بخشی از امپراتوری مغول ها بود، و سپس دو سلسلۀ مستقل سندی بر آن حاکم شدند. پس از تقسیم هند در ۱۹۴۷، سِند تا ۱۹۷۰ بخشی از استان پاکستان غربی، بود و در آن سال به استانی مجزا تبدیل شد.
wikijoo: سند،_استان