سنبل ابادی

سنبل آبادی. سُنبُل آبادی
از گویش های منطقة قزوین که مردم روستای سنبل آباد، از روستاهای رودبار الموت، شهرستان قزوین بدان سخن می گویند. صامت ها همانند صامت های فارس است. مصوت های سنبل آبادی عبارت اند از: u o i e a، /ow/. صفت قبل از موصوف قرار می گیرد: zarde su «دامنة زرد». مضاف بعد از مضاف الیه می آید: menedas «دست من». پسوند جمع معمولاً /-an/ است. تغییرات آوایی عبارت اند از: تبدیل /-e/ پایانی به /-a/ vara «بره»، dara «دره»، در مورد اخیر با حذف تشدید است؛ تبدیل رشتة آوایی /-an/ به /-un/ در nun «نان»، تبدیل /r/ به /l/ تغییر /b/ به /v/ در sava «سبد»؛ تبدیل /o/ به /e/ در detar «دختر» verg «گرگ»؛ تبدیل /g/ به /v/ در verg؛ حذف صامت پایانی در برخی موارد مانند: das «دست»، ku «کوه»، sava «سَبَد»، تبدیل /e/ به /i/ در tirme «ترمه»، ki «کِه». هنگام صرف فعل ماضی مطلق از پیشوند فعلی -b استفاده می شود. امّا حال استمراری بدون استفاده از پیشوند فعلی، صرف می شود. zan «می زند»، bare «می برد»، nemone «نمی ماند»، gua «می گوید». برخی از واژگان سنبل آبادی: kow «کبود»، karme «تپاله»، hartekom «هر کدام»، kowl «کج»، guw «گاو»، kole «کوتاه»، esparz «طحال»، espi «سفید»، pas «عقب»، seng «سنگ» و tif «تیغ/خار».
50010800