[ویکی اهل البیت] هنگامی که حسین بن علی علیه السلام کشته شد، سرهای کسانی را که از اهل بیت و پیروان و یاران او شهید شده بودند، نزد عبیداللَّه بن زیاد آوردند.
کِنده، سیزده سر آوردند که رئیس آنها قیس بن اشعث بود. هوازِن بیست سر آوردند که شمر بن ذی الجوشن رئیس آنها بود. تمیم، هفده سر و بنی اسد شش سر و مَذحِج، هفت سر و بقیه لشکر هفت سر آوردند که هفتاد سر می شود.
عمر بن سعد تا دو روز پس از شهادت حسین علیه السلام در کربلا ماند و سپس میان مردم ندای حرکت سر داد و سرها را بر سرِ نیزه ها آوردند که هفتاد و دو سر بود. هوازِن بیست و دو سر را آوردند و تمیم هفده سر را به سرکردگی حُصَین بن نُمَیر و کِنده سیزده سر را به سرکردگی قیس بن اشعث و بنی اسد شش سر را به سرکردگی هلال اَعوَر و اَزْد پنج سر را به سرکردگی عَیهَمَة بن زُهَیر و ثقیف دوازده سر را به سرکردگی ولید بن عمرو.
سر حسین علیه السلام را برای ابن زیاد آوردند و پیش رویش نهادند. او با سر چوب دستی اش، بر آن می نواخت و می گفت: ریش ابا عبداللَّه جوگندمی شده است.
ابن زیاد، زَحر بن قیس را فراخواند و سر حسین علیه السلام و سر یارانش را با او به سوی یزید بن معاویه فرستاد و همراه زَحر، ابوبُرده پسر عَوف اَزدی و طارق بن ابی ظَبیان اَزدی نیز بودند. آنان بیرون آمدند تا با سرها در شام بر یزید بن معاویه وارد شدند.
هنگامی که سر حسین علیه السلام را برای یزید - که خدا لعنتش کند -آوردند، مجلس های شراب می آراست و سر حسین علیه السلام را می آورد و جلوی خود می نهاد و با حضور آن شراب می نوشید.
امام رضا علیه السلام می فرماید: «نخستین کسی که در روزگار اسلام برایش آبْ جو گرفتند، یزید بن معاویه - که خدا لعنتش کند - در شام بود. آن را برای او و در سفره ای که بر سر حسین علیه السلام برپا کرده بودند، حاضر کردند و او آن را می نوشید و به همراهانش می نوشاند و - خدا لعنتش کند - می گفت: "بنوشید! این شرابی مبارک است و اگر تنها برکتش همین بود که ما نخستین کسانی هستیم که آن را بدست گرفته ایم و در حالی که سرِ بریده دشمنمان پیش روی ما و سفره مان بر آن است، با جان هایی آرام و دل هایی بی اضطراب می خوریم کافی بود".
پس هر کس پیرو ماست باید از نوشیدن آبْ جو بپرهیزد که آن از شراب های دشمنان ماست و اگر نپرهیزد، از ما نیست که پدرم از پدرش از پدرانش از علی بن ابی طالب علیه السلام نقل کرد که: پیامبر خدا صلی اللَّه علیه و آله فرمود: "جامه دشمنان مرا نپوشید و غذاهای دشمنان مرا نخورید و به راه دشمنان من نروید که شما هم مانند آنان دشمن من می شوید".
کِنده، سیزده سر آوردند که رئیس آنها قیس بن اشعث بود. هوازِن بیست سر آوردند که شمر بن ذی الجوشن رئیس آنها بود. تمیم، هفده سر و بنی اسد شش سر و مَذحِج، هفت سر و بقیه لشکر هفت سر آوردند که هفتاد سر می شود.
عمر بن سعد تا دو روز پس از شهادت حسین علیه السلام در کربلا ماند و سپس میان مردم ندای حرکت سر داد و سرها را بر سرِ نیزه ها آوردند که هفتاد و دو سر بود. هوازِن بیست و دو سر را آوردند و تمیم هفده سر را به سرکردگی حُصَین بن نُمَیر و کِنده سیزده سر را به سرکردگی قیس بن اشعث و بنی اسد شش سر را به سرکردگی هلال اَعوَر و اَزْد پنج سر را به سرکردگی عَیهَمَة بن زُهَیر و ثقیف دوازده سر را به سرکردگی ولید بن عمرو.
سر حسین علیه السلام را برای ابن زیاد آوردند و پیش رویش نهادند. او با سر چوب دستی اش، بر آن می نواخت و می گفت: ریش ابا عبداللَّه جوگندمی شده است.
ابن زیاد، زَحر بن قیس را فراخواند و سر حسین علیه السلام و سر یارانش را با او به سوی یزید بن معاویه فرستاد و همراه زَحر، ابوبُرده پسر عَوف اَزدی و طارق بن ابی ظَبیان اَزدی نیز بودند. آنان بیرون آمدند تا با سرها در شام بر یزید بن معاویه وارد شدند.
هنگامی که سر حسین علیه السلام را برای یزید - که خدا لعنتش کند -آوردند، مجلس های شراب می آراست و سر حسین علیه السلام را می آورد و جلوی خود می نهاد و با حضور آن شراب می نوشید.
امام رضا علیه السلام می فرماید: «نخستین کسی که در روزگار اسلام برایش آبْ جو گرفتند، یزید بن معاویه - که خدا لعنتش کند - در شام بود. آن را برای او و در سفره ای که بر سر حسین علیه السلام برپا کرده بودند، حاضر کردند و او آن را می نوشید و به همراهانش می نوشاند و - خدا لعنتش کند - می گفت: "بنوشید! این شرابی مبارک است و اگر تنها برکتش همین بود که ما نخستین کسانی هستیم که آن را بدست گرفته ایم و در حالی که سرِ بریده دشمنمان پیش روی ما و سفره مان بر آن است، با جان هایی آرام و دل هایی بی اضطراب می خوریم کافی بود".
پس هر کس پیرو ماست باید از نوشیدن آبْ جو بپرهیزد که آن از شراب های دشمنان ماست و اگر نپرهیزد، از ما نیست که پدرم از پدرش از پدرانش از علی بن ابی طالب علیه السلام نقل کرد که: پیامبر خدا صلی اللَّه علیه و آله فرمود: "جامه دشمنان مرا نپوشید و غذاهای دشمنان مرا نخورید و به راه دشمنان من نروید که شما هم مانند آنان دشمن من می شوید".
wikiahlb: سر_امام_حسین_علیه_السلام