سر الفصاحه

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] سر الفصاحة (کتاب). «سر الفصاحة»، اثر عربی عبدالله بن محمد بن سنان خفاجی است.
«سر الفصاحة»، اثر عربی عبدالله بن محمد بن سنان خفاجی می باشد که آن را در سال ۴۵۴ ق، به عالم ادب، عرضه نموده و موضوع آن، تفسیر و توصیف فصاحت و بلاغت و بحث پیرامون مباحث علم بیان و بدیع است. ابن اثیر در مقدمه کتاب «المثل السائر» از این کتاب، این گونه یاد کرده است: «من از میان کتب بلاغی، جز کتاب «موازنه» ابوالقاسم حسن بن بشر آمدی و «سر الفصاحة» خفاجی، کتابی را مفید نیافتم». کتاب با تصحیح داود غطاشه شوابکه عرضه شده است.

[ویکی نور] سر الفصاحة، اثر عربی عبدالله بن محمد بن سنان خفاجی می باشد که آن را در سال 454ق، به عالم ادب، عرضه نموده و موضوع آن، تفسیر و توصیف فصاحت و بلاغت و بحث پیرامون مباحث علم بیان و بدیع است
ابن اثیر در مقدمه کتاب «المثل السائر» از این کتاب، این گونه یاد کرده است: «من از میان کتب بلاغی، جز کتاب «موازنه» ابوالقاسم حسن بن بشر آمدی و «سر الفصاحة» خفاجی، کتابی را مفید نیافتم»
کتاب با تصحیح داود غطاشه شوابکه عرضه شده است.
کتاب با دو مقدمه از مصحح و مؤلف آغاز و مطالب در هفت فصل تنظیم شده است.
مشهورترین دانشمندی که در نقد، به پیروی از شیوه نویسنده برخاسته، ابن اثیر، صاحب کتاب معروف «المثل السائر» می باشد که به حد زیادی از وی و کتابش، متأثر گردیده و به نقد آراء او نشسته است

[ویکی فقه] سر الفصاحه (کتاب). «سر الفصاحة»، اثر عربی عبدالله بن محمد بن سنان خفاجی است.
«سر الفصاحة»، اثر عربی عبدالله بن محمد بن سنان خفاجی می باشد که آن را در سال ۴۵۴ ق، به عالم ادب، عرضه نموده و موضوع آن، تفسیر و توصیف فصاحت و بلاغت و بحث پیرامون مباحث علم بیان و بدیع است. ابن اثیر در مقدمه کتاب «المثل السائر» از این کتاب، این گونه یاد کرده است: «من از میان کتب بلاغی، جز کتاب «موازنه» ابوالقاسم حسن بن بشر آمدی و «سر الفصاحة» خفاجی، کتابی را مفید نیافتم». کتاب با تصحیح داود غطاشه شوابکه عرضه شده است.
ساختار
کتاب با دو مقدمه از مصحح و مؤلف آغاز و مطالب در هفت فصل تنظیم شده است. مشهورترین دانشمندی که در نقد، به پی روی از شیوه نویسنده برخاسته، ابن اثیر، صاحب کتاب معروف «المثل السائر» می باشد که به حد زیادی از وی و کتابش، متأثر گردیده و به نقد آراء او نشسته است.
گزارش محتوا
مقدمه مصحح، به معرفی کتاب و نویسنده آن، اختصاص یافته است. آنچه این کتاب را از دیگر کتب بلاغی ممتاز می سازد، جنبه نقد آن است؛ بدین معنی که مصنف تنها به توصیف و تعریف مباحث علوم بلاغی اکتفا نکرده، بلکه شعر شاعران بزرگی چون متنبی و ابوتمام و امثال آنان را به محک نقد کشیده و حسن و قبح آن را آشکارا باز نموده است. مؤلف بعد از ذکر مقدمه ای، ابتدا در حقیقت صوت و چگونگی ایجاد آن سخن گفته، پس از آن، فصلی در حروف و اقسام آن چون مهمل و مستعمل، مهجور و مهموس و... گشوده است. آنگاه درباره کلمه و کلام سخن رانده و بطلان عقیده مجبره را که قائل به قدمت الفاظ قرآن کریم بودند، به اثبات رسانیده است. نویسنده در این مبحث ثابت کرده که الفاظ قرآن کریم، همان الفاظ معمول و متداول عرب است، با این تفاوت که از فصیح ترین آن ها انتخاب شده است. وی پس از بیان این مطالب، فصلی درباره زبان گشوده و در انواع آن، سخن گفته است. این مباحث که بخش وسیعی از کتاب را در بر گرفته، به عنوان مقدمه است و پس از این مقدمه مبسوط، به اصل موضوع؛ یعنی فصاحت و بلاغت و چگونگی شیوه بیان سخن گفته است.
نکاتی در شیوه بیان سخن
...

پیشنهاد کاربران

بپرس