سبکساری

لغت نامه دهخدا

سبکساری. [ س َ ب ُ ] ( حامص مرکب ) بیقراری. ( شرفنامه منیری ). بی وقاری. شتابزدگی. عجله :
بر وی نتوان کردن تعجیل به به کردن
تعجیل بطب اندر باشدز سبکساری.
منوچهری.
اگر از گرانسنگی و آهستگی نکوهیده گردی دوستر دارم که از سبکساری و شتابزدگی ستوده گردی. ( منتخب قابوسنامه ص 50 ).
رجوع به سبکبار و سبکسار شود.

فرهنگ فارسی

حالت و کیفیت سبکسار .

فرهنگ عمید

۱. سبک سری.
۲. خودرایی.
۳. شتاب زدگی.

پیشنهاد کاربران

بپرس