رک گو ی

لغت نامه دهخدا

رک گوی. [ رُ ] ( نف مرکب ) رک گو. رجوع به رک گو شود.

فرهنگ فارسی

( رک گو ی ) ( صفت ) صریح صریح اللهجه .، رگ گو

پیشنهاد کاربران

بپرس