رالی

رالی (اتومبیل رانی). رالی نوعی اتومبیل رانی است که در جاده های عمومی یا خصوصی با تولیدات اصلاح شده یا اتومبیل های مخصوص جاده ای ساخته شده انجام می شود. این رقابت با عدم اجرای بر روی مدار مشخص می شود، در عوض در یک قالب نقطه به نقطه است که در آن شرکت کنندگان و رانندگان مشترک آنها بین نقاط کنترل تنظیم شده ( مراحل ویژه ) رانندگی می کنند، و در فواصل منظم از یک یا چند نقطه شروع حرکت می کنند. تجمعات ممکن است با سرعت خالص در مراحل یا جایگزین با رانندگی به یک زمان ایده آل از پیش تعیین شده در مراحل برنده شوند.
اصطلاح «رالی»، به عنوان شاخه ای از اتومبیلرانی، احتمالاً از اولین رالی مونت کارلو در ژانویه ۱۹۱۱ تشکیل شده است. تا اواخر دهه ۱۹۲۰، در موارد دیگر تعداد کمی از این اصطلاح استفاده می کردند. تجمع خود را می توان در مسابقه کالسکه بدون اسب پاریس - روئن 1894 ( Concours des Voitures sans Chevaux ) ، با حمایت مالی یک روزنامه پاریس، Le Petit Journal، جستجو کرد که توجه عمومی و ورودی های تولیدکنندگان برجسته را به خود جلب کرد. براساس گزارش مشاهداتی که در هر اتومبیل سوار می شدند، توسط هیئت داوران جوایز به وسایل نقلیه تعلق می گرفت. برنده رسمی آلبرت لمیتر بود که با یک اسب بخار ۳ اسب بخار رانندگی می کرد، اگرچه Comte de Dion اول شده بود، اما وسیله نقلیه مجهز به بخار وی برای مسابقات رسمی واجد شرایط نبود. این رویداد مستقیماً به یک دوره مسابقات جاده ای شهر به شهر منجر فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی، که بسیاری از ویژگی های موجود در تجمع های بعدی را به شما معرفی کردند: زمان شروع فردی با اتومبیل هایی که برخلاف ساعت کار می کنند و نه سر به سر. کنترل زمان در نقاط ورود و خروج شهرها در طول مسیر؛ کتاب های جاده و یادداشت های مسیر؛ و رانندگی در مسافت های طولانی در جاده های معمولی، عمدتاً شن، جاده ها، خطراتی مانند گرد و غبار، ترافیک، عابران پیاده و حیوانات مزرعه اولین مسابقه از این مسابقات عالی مسابقه پاریس - بوردو - پاریس در ژوئن ۱۸۹۵ بود که با وجود ورود ۱۱ ساعت پس از امیل لواسور در یک Panhard et Levassor، توسط Paul Koechlin در یک پژو برنده شد. زمان لواسور برای شرکت در مسیر ۱۱۷۸ کیلومتر ( ۷۳۲ مایل ) ، بدون هیچ وقفه ای، ۴۸ ساعت و ۴۸ دقیقه بود که میانگین سرعت آن ۲۴ کیلومتر در ساعت ( ۱۵ مایل در ساعت ) بود. از ۲۴ سپتامبر تا ۳ اکتبر ۱۸۹۵، اتومبیلرانی باشگاه فرانسه، طولانی ترین مسابقه تا به امروز را برگزار کرد، یک مسابقه ۱۷۱۰ کیلومتری ( ۱۰۶۰ مایل ) ، از بوردو تا آژن و دیگر مکان. از آنجا که در ده مرحله برگزار شد، می توان آن را اولین رالی دانست. سه مکان اول توسط یک Panhard، یک Panhard و یک سه چرخدار De Dion - Bouton بدست آمد. در مسابقه پاریس - مادرید در ماه مه ۱۹۰۳، مرس فرناند گابریل کمتر از ۵ ساعت و یک ربع برای ۵۵۰ کیلومتر ( ۳۴۰ مایل ) تا بوردو به طول انجامید که میانگین آن ۱۰۵ کیلومتر در ساعت ( ۶۵٫۳ مایل در ساعت ) بود. سرعت ها اکنون از مرزهای ایمن بزرگراه های غبارآلود که مملو از تماشاگر بودند و برای سایر ترافیک ها، مردم و حیوانات باز بودند، پیشی گرفته بود. بسیاری از تصادفات، بسیاری از زخمی ها و هشت مورد مرگ رخ داده است. دولت فرانسه مسابقه را متوقف کرد و این سبک از رویداد را ممنوع کرد. از آن پس، مسابقات در اروپا ( به غیر از ایتالیا ) در مدارهای بسته، ابتدا در حلقه های طولانی بزرگراه عمومی و سپس در سال ۱۹۰۷، برای اولین بار ساخته شده بود آهنگ، بروکلندز انگلیس. مسابقه به روش جداگانه خود ادامه می داد. یکی از اولین مسابقات جاده ای، تور دوفرانس ۱۸۹۹، سابقه طولانی داشت و ۱۸ بار به عنوان یک آزمایش قابل اطمینان بین ۱۹۰۶ و ۱۹۳۷ اجرا می شد، قبل از اینکه در سال ۱۹۵۱ توسط باشگاه اتومبیلرانی نیس احیا شود. ایتالیا از سال ۱۸۹۵، زمانی که یک آزمایش قابلیت اطمینان از تورین به آستی و برگشت برگزار شد، مسابقات جاده ای را اجرا می کرد. اولین مسابقه موتور واقعی کشور در سال ۱۸۹۷ در امتداد ساحل دریاچه مگیوره، از آرونا تا استرسا و عقب برگزار شد. این منجر به یک سنت طولانی در مسابقات جاده ای شد، از جمله رویدادهایی مانند Targa Florio سیسیل ( از ۱۹۰۶ ) و Giro di سیسیلیا ( تور سیسیل، ۱۹۱۴ ) ، که به دور جزیره رفت، هر دو تا و بعد از جنگ جهانی دوم ادامه و خاموش بودند. اولین رویداد آلپ در سال ۱۸۹۸ برگزار شد، مسابقات اتومبیلرانی سه روزه باشگاه تورینگ اتریش از طریق تیرول جنوبی که شامل بدنام Stelvio Pass بود. در انگلیس، حداکثر سرعت قانونی ۱۲ مایل در ساعت ( ۱۹ کیلومتر در ساعت ) مانع مسابقات جاده ای شد، اما در آوریل و مه ۱۹۰۰، باشگاه اتومبیلرانی انگلیس ( پیشگامان باشگاه اتومبیلرانی سلطنتی ) دادگاه هزار مایل را برگزار کرد که ۱۵ رویدادی روزانه که شهرهای بزرگ انگلیس را به هم پیوند می دهد، به منظور ارتقا this این شکل جدید حمل و نقل. هفتاد وسیله نقلیه شرکت کردند که اکثر آنها ورودی های تجاری بودند. آنها باید سیزده مرحله از مسیر را با طول ۴۳ تا ۱۲۳ مایل ( ۶۹ تا ۱۹۸ کیلومتر ) با سرعت متوسط تا حداکثر مجاز ۱۲ مایل در ساعت ( ۱۹ کیلومتر در ساعت ) به پایان برسانند و شش تست کوهنوردی یا تست سرعت را برطرف کنند. در روزهای استراحت و تعطیلات ناهار، اتومبیل ها در سالن های نمایشگاه به مردم نشان داده می شدند. پس از آن در سال ۱۹۰۱ پنج روز دادگاه مستقر در گلاسگو برگزار شد. ۱۹۰۴، سپس دادگاه قابلیت اطمینان اسکاتلند از ۱۹۰۵. باشگاه دوچرخه سواری موتور اجازه ورود ماشین ها به آزمایشات خود را داد و از سال ۱۹۰۴ ( لندن - ادینبورگ، لندن - لندس اند، لندن - اکستر - همه هنوز به عنوان آزمایش های کلاسیک غوطه وری ) کار می کنند. در سال ۱۹۰۸، باشگاه اتومبیلرانی سلطنتی ۳۰۰۰ مایل ( ۳۲۰۰ کیلومتر ) آزمایش بین المللی اتومبیل رانی خود را برگزار کرد و در سال ۱۹۱۴ آزمایش مهم اتومبیل سبک برای تولیدکنندگان اتومبیل تا ۱۴۰۰ سی سی برای آزمایش عملکرد مقایسه ای و اصلاح نژاد بود. در سال ۱۹۲۴، این تمرین به عنوان آزمایشات کوچک اتومبیل تکرار شد. در آلمان، جایزه Herkomer برای اولین بار در سال ۱۹۰۵ برگزار شد و دوباره در سال ۱۹۰۶ برگزار شد. این رویداد پنج روزه چالش برانگیز بیش از ۱۰۰ نفر را به خود جذب کرد.

رالی (Raleigh)
مرکز کارولینای شمالی، در امریکا، با ۲۴۳,۸۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). در ناحیۀ کشت توتون و در شرق شهرهای پرجمعیت تر وینستون سالیم، گرینزبورو، و دارِم واقع شده است. صنایع آن عبارت اند از فرآوری مواد غذایی و تولید الوار، توتون، لوازم الکترونیکی، مواد شیمیایی، پارچه های پنبه ای، و الیاف مصنوعی.