دوپایی. [ دُ ] ( ص نسبی مرکب ) منسوب به دوپا. دارای دوپا. که دوپا دارد.( یادداشت مؤلف ). || ( ق مرکب ) با دوپا.- دوپایی روی قرآن رفتن ؛ کنایه از سوگند مغلظ خوردن. ( یادداشت مؤلف ).
