( دهان آلای ) دهان آلای. [ دَ ] ( نف مرکب ) دهان آلاینده. که دهن را آلوده سازد. ( یادداشت مؤلف ) : نیست بر من روزه در بیماری دل زان مراروزه باطل می کند اشک دهان آلای من.خاقانی.
