دری کنده

لغت نامه دهخدا

دریکنده. [ دَ ک َ دَ / دِ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان بیشه بخش مرکزی شهرستان بابل. واقع در 6هزارگزی جنوب خاوری بابل و دو هزار وپانصدگزی خاور راه شوسه بابل به گنج افروز با 130 تن سکنه. آب آن از فاضلاب چشمه جنید و راه آن مالرو است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس