درامد

درآمد. درآمد مقدار پولی است که تولیدکنندگان با فروش محصولات یا ارائهٔ خدمات خود به دست می آورند. هنگامی که یک مؤسسه خدماتی به دیگران ارائه دهد یا کالایی به آنان تحویل دهد، در ازای آن مبلغی از ایشان دریافت می کند یا معادل آن مبلغ از ایشان طلب کار می شود، یا از ایشان سند ( چک، سفته و … ) دریافت می کند. تمام این موارد موجب افزایش دارایی شرکت می گردد و چنین افزایش در دارایی، درآمد خوانده می شود. برای خانواده ها و افراد، «درآمد عبارت است از مجموع همهٔ دستمزدها، حقوق، سود، پرداخت بهره، اجاره و سایر شکل های درآمد که در یک دورهٔ زمانی دریافت می شود. »[ ۱] ( همچنین به عنوان درآمد ناخالص شناخته می شود ) . درآمد خالص، که معمولاً مبنای محاسبهٔ مالیات بر درآمد است، عبارت است از درآمد ناخالص منهای تمامی مالیات ها و کسورات دیگر ( به عنوان مثال، کمک های بازنشستگی اجباری ) .
برای یک شرکت می توان درآمد ناخالص را، کل درآمدها منهای بهای تمام شدهٔ کالای فروخته شده تعریف کرد. درآمد خالص هزینه ها را بیرون می کشد: درآمد خالص برابر است با درآمد منهای بهای تمام شدهٔ کالای فروخته شده، هزینه ها، استهلاک، بهره و مالیات ها. [ ۲]
هرگونه افزایش در صندوق مؤسسه، درآمد محسوب نمی گردد، به عنوان مثال:
• دریافت وام نقدی از یک بانک کسب درآمد نیست، زیرا معادل دریافت این مبلغ، شرکت به بانک بدهکار می گردد و در ترازنامه دارایی و بدهی افزایش می یابد.
• وصول مطالبات از بدهکاران، درآمد محسوب نمی گردد زیرا در اثر این موضوع نوعی از دارایی ( حساب بدهکاران ) به نوع دیگری از دارایی ( حساب صندوق ) تغییر شکل می یابد.
به زبان دیگر، لازمهٔ تحصیل درآمد، افزایش سرمایه است.
درآمد حاصل از خرید و فروش کالا یا خدمات غالباً فروش خوانده می شود. برای شناسایی سایر منابع درآمد اصطلاحات دیگری مانند حق الزحمه خدمت حرفه ای، کارمزد، کرایه و درآمد بهره به کار می رود.
در اقتصاد درآمد عاملی، پولی است که از عوامل تولید برای یک شخص یا یک ملت حاصل می شود: اجاره، دستمزد، سود سرمایه و سود حاصل از کارآفرینی. [ ۳]
به عبارت دیگر درآمد، عاملی است که بودجه را محدود می سازد. Yبرای کالاهای مختلف x و y در مقادیر هزینه می شود x و y با قیمت P x و P y . معادله پایه اینگونه است:
Y = P x ⋅ x + P y ⋅ y
این معادله دو حالت دارد. اول، خرید یک واحد بیشتر از کالای x باعث کاهش خرید کالای y به مقدار P x P y می شود؛ بنابراین، P x P y قیمت نسبی یک واحد x به تعداد واحدهای کم شده از y است. دوم، اگر قیمت x کم شود تعداد و Y و P y , ثابت بماند آنگاه قیمت نسبی کاهش می یابد. فرضیه معمول، قانون تقاضا، این است که هر چه قیمت پایین تر باشد، تقاضا افزایش میابد. تجزیه و تحلیل را می توان به بیش از دو کالا تعمیم داد.

درآمد. دَرآمد
در موسیقی به معنای ورود (مدخل) به دستگاه یا آواز است. در بحورالالحان تعریف درآمد به این صورت آمده است: «درآمد، علم شده، برای لحنی که ابتدا در آن دستگاه شروع می شود». هر دستگاه یا آواز با یک یا چند درآمد شروع می شود. در ردیف موسی معروفی برای شور پنج درآمد برای سه گاه سه درآمد، برای چهارگاه چهار درآمد، برای ماهور دو درآمد، برای اصفهان چهار درآمد، برای راست پنج گاه دو درآمد، و برای نوا سه درآمد آمده است. تنوع درآمدها در ردیف های گوناگون، مبین اختلاف سلیقه در نواختن آوازهای مختلف و وارد شدن به هر یک از آن هاست. غیر از این ها برای شروع هر گوشۀ اصلی دستگاه می توان درآمدی قائل شد؛ مثلاً می گویند دلکش را درآمد کُن، یا زابل را درآمد کُن، یا عراق را درآمد کُن، یعنی دلکش، زابل، یا عراق را آغاز کن.