خراب ابادکن

لغت نامه دهخدا

( خراب آبادکن ) خراب آبادکن. [ خ َ ک ُ ] ( نف مرکب ) آبادکننده خرابی. سازنده ویرانی :
وگر دارد خرابی سوی او راه
خراب آبادکن بس دولت شاه.

نظامی.

( خراب آباد کن ) آباد کننده خرابی سازنده ویرانی

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید