خانی اباد

خانی آباد. خانی آباد یکی از محله های قدیمی تهران است. در حال حاضر این محله در منتهی الیه جنوب منطقه ۱۲ شهر تهران واقع شده است.
محله خانی آباد، در کنار محله هایی نظیر سنگلج و بازاربزرگ، در دورهٔ سلطنت ناصر الدین شاه قاجار به شهر تهران اضافه شد. [ ۱]
دروازه خانی آباد در دوره ناصری یکی از ۱۲ دروازه اصلی شهر تهران بوده است. این دروازه همراه با حصار و دروازه های دیگر تهران برای گسترش پایتخت در دوره رضاشاه پهلوی تخریب می شوند. این دروازه در تقاطع خیابان های خانی آباد و شوش بوده است. [ ۲]
خانی آباد از شمال به خیابان مولوی، از جنوب به خیابان شوش، از غرب به خیابان وحدت اسلامی و از شرق به خیابان خیام محدود می شود. میدان محمدیه که تقاطع خیابان های مولوی و خیام است، در شمال شرقی ترین نقطه این محله واقع است.
خیابان غلامرضا تختی که مهم ترین نقطۀ این محله است و بازار خرمافروش های پایتخت در آن قرار دارد، از اصیل ترین مناطق تهران قدیم به شمار می رفته است و مشاهیر متعددی در آن زندگی می کرده اند از جمله غلامرضا تختی، نواب صفوی، تندگویان و. . .
«منِ او» معروف ترین اثر رضا امیرخانی که روایت داستانیِ یک خانوادۀ اصیل ایرانی ست در خانی آباد رخ داده است؛ این کتاب از پرفروش ترین آثار داستانی در ادبیات معاصر ایران است که داستان خانواده فتاح هاست و در خیابان تختی و در کوچه مسجد قندی ( بهرام پهلوان حسن کنونی ) ، بازارچه اسلامی، باغ چالی و. . . به وقوع پیوسته است.

خانی آباد. محله ای در جنوب شهر تهران. در دورۀ رضاشاه پهلوی، با تخریب دروازۀ خانی آبادِ دورۀ ناصری به وجود آمده است. بخش بزرگی از آن را خانی آبادنو تشکیل می دهد. در خانی آباد چند یخچال وجود داشت که پدر غلامرضا تختی صاحب یکی از آن یخچال ها بود. پارک دوازده هکتاریِ خانی آباد فضای سبز عمدۀ آن محله را تشکیل می دهد.