حوزه علمیه ساری

[ویکی فقه] ساری شهری در شمال ایران با آب و هوایی مطبوع که توسط سپهبد فرخان حاکم طبرستان بنا شد و این ابتدای راه ایتن شهر بزرگ در طول تاریخ می باشد چرا که بعد از آن در طول تاریخ فراز و نشیب های بسیاری، شهر ساری به خود دیده است.یکی از اتفاقات ساری تاسیس حوزه علمیه در عهد سلجوقیان می باشد. این اتفاق در قرن دهم پای ثابت خود را در تاریخ ساری گشود تا حوزه علمیه ساری در طول تاریخ آن تا به امروز حضور فعالی داشته باشد.
ساری را در قرن اول هجری، سپهبد فرخان حاکم طبرستان به نام پسر خود سارویه بنا کرد و پس از آن یزید بن مهلب سردار اموی این ناحیه را ویران کرد. منصور خلیفه عباسی شهر ساری را فتح و مسجدی در آن بنا نمود. از آن پس ساری مرکز سادات زیدیه و مرعشی گردید.در سال ۲۶۰ هجری یعقوب لیث صفار این شهر را تصرف کرد، سپس به دست اسماعیل سامانی افتاد و زمانی آل زیار و آل بویه به ساری دست یافته و در ۴۲۶ق محمود غزنوی وارد ساری شد، سپس مرعشیان بر ساری استیلا یافتند و در سال ۷۹۵ق تیمور لنگ مردم مازندران و از جمله ساری را قتل عام نمود. بعدها در زمان صفویه بناهایی در ساری ساخته شد.
جمعی از محققین و پژوهش گران ایرانی و خارجی، جغرافیای کامل ایران، ج۲، ص۱۱۴۷.
عبدالجلیل رازی در کتاب «النقض» گوید که در عهد سلجوقیان در شهرهای ساری و اُرَم (اُرَم، روستایی نزدیک ساری که مردم آن مانند مردم ساری از دیرباز آیین تشیع داشتند. ساری بعد از قم در سال ۱۴۴ق مذهب تشیع را پذیرفت و از این نظر دومین شهر شیعی ایران است.)
رفیعی مهرآبادی، ابوالقاسم و جمعی از نویسندگان، دایرة المعارف تشیع، ج۲، ص۸۰.
دوره دوم حوزه علمیه ساری از قرن یازدهم هجری شروع می شود که تا عصر ما تداوم یافته است.
← علمای دوره
...