حوزه علمیه اهواز

[ویکی فقه] اهواز از شهرهای جنوب غربی و باستانی ایران بوده که سابقه تشیع در این شهر به عصر امامت امام صادق (علیه السّلام) می رسد. طبق گذاره های تاریخی می توان گفت تاریخ تاسیس حوزه علمیه در اهواز به عصر رضوی باز می گردد. در دوره ابتدایی خاندان های خاصی بیشتر به فراگیری علوم اسلامی پرداخته و جزو علمای آن دوره محسوب می شدند اما بعدها در دوره پیشرفت تعداد علما رو به فزونی نهاد و از اقشار مختلف و خاندان های دیگر تا به امروز در زمره علمای اهواز قرار گرفته اند.
اهواز از شهرهای باستانی ایران و از شهرهای مهم استان خوزستان است و در کتیبه ها از آن نام برده شده است. سابقه تشیع در این شهر به عصر امامت امام صادق (علیه السّلام) می رسد که با حاکم شیعی آن «ابوبجیر» گرایشات شیعی در شهر افزایش یافته و در عصر رضوی، برادر امام رضا (علیه السّلام) موقعیت زمانی و مکانی را مناسب یافته و اهواز را به تصرف خویش درآورده است.
دوره تاسیس و علمای دوره
دوره نخست از حوزه علمیه اهواز به عصر امامت می رسد که در آن جمعی از اصحاب امام رضا (علیه السّلام) تا حضرت ولی عصر (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) دیده می شود و دامنه آن تا قرن پنجم هجری کشیده شده است.علمای این دوره را می توان در سه خاندان بزرگ به نام های خاندان حسین بن سعید، خاندان مهزیار اهوازی و خاندان عبدالله نجاشی تقسیم بندی کرد.
← خاندان حسین بن سعید
این دوره از اوایل قرن چهاردهم شروع و تا دوره معاصر تداوم می یابد. غالب دانشمندان این دوره سطوح عالی را در حوزه علمیه قم و یا نجف اشرف فراگرفته و پس از تکمیل علوم، جهت نشر معارف الهی در اهواز سکنی گزیده اند.
← علمای دوره
...