حرف صامت

لغت نامه دهخدا

حرف صامت. [ ح َ ف ِ م ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) حرفی است که تنها در موقع آغاز تلفظ صوت و یا نهایت تلفظ صوت موجود گردد. پس عارض بر صوت نباشد زیرا که عارض با معروض موجود است. و این حروف آنی الوجود است و با صوت نماند. ( کشاف اصطلاحات الفنون ).و رجوع به حروف مصمته شود. همه حروف جز سه حرف عله ساکن که حرکت پیش از آن هم جنس آن باشد ( حروف مصوته ) حرف صامت بشمار آیند. ( از کشاف اصطلاحات الفنون ).

فرهنگ فارسی

حرفی است که تنها در موقع آغاز تلفظ صوت و یا نهایت تلفظ صوت موجود گردد

مترادف ها

consonant (اسم)
حرف بی صدا، حرف صامت

پیشنهاد کاربران

بپرس