استاد سید جلال الدین آشتیانی در سال 1304 خورشیدی در شهرستان آشتیان دیده به جهان گشود و بعد از طی مراحل ابتدایی تحصیلات در زادگاه خود، برای تکمیل آموخته هایش راهی حوزه علمیه قم شد و با فراگیری دروس مقدماتی در مدرسه فقه و اصول آیت الله بروجردی حضور یافته و مرحله خارج را به اتمام رساند.
... [مشاهده متن کامل]
استاد آشتیانی بواسطه علاقه به حکمت و عرفان بمدت هشت سال در حوزه درسی علامه طباطبایی حاضر شد و متون اصلی این رشته ها را به همراه یک دوره کامل فقه و اصول و بخشی از تفسیر قرآن گذراند. استاد آشتیانی برای تکمیل آموخته هایش در حکمت صدرایی، رحل اقامت در قزوین افکنده و از محضر آقا سید ابوالحسن رفیعی قزوینی بهره مند شده و از آنجا راهی نجف شدند و به مدت دو سال از دروس استادان حوزه علمیه نجف استفاده کرد. وی بعد از بازگشت، در تهران مدتی به حوزه درسی میرزا احمد آشتیانی رفته و برای رفع اشکالات خویش، از راهنمایی های آقا میرزا مهدی آشتیانی نیز برخوردار بود.
آشتیانی در سال 1338 خورشیدی به سمت مدرس دانشگاه مشهد در رشته فلسفه و تصوف اسلامی انتخاب و دو سال بعد به سمت دانشیاری در همان رشته ارتقاع یافت ، وی در مدت نزدیک به چهل سال، تا سال 1380 خورشیدی، پیش از تشدید بیماری که فرصت تحقیق و تدریس را از بین برد، به تدریس حوزه و دانشگاه پرداخت و همزمان به تألیفاتی در حکمت دینی و تصحیح متون خطی حکما و عرفای سده های پیشین مشغول بود.
استاد جلال الدین آشتیانی، فیلسوف اسلامی و حکیم متاله الهی، پس از گذراندن بیماری طولانی و بر اثر کهولت سن در سن هشتاد سالگی در سوم فروردین ماه سال جاری دار فانی را وداع گفت. وی از بازماندگان حکمت صدرایی در ایران محسوب می شد که آثار منحصر به فردی را خلق کرده بود.
برخی از آثار وی عبارتند از هستی از نظر عرفان و فلسفه، شرح حال و آرای فلسفی ملاصدرا، شرح بر زاد المسافر ملاصدرا، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، شرح فصوص الحکم فارابی، تفسیر سوره توحید، رساله المشاعر ملاصدرا، اصول المعارف فیض کاشانی، تمهیدالقواعد ابن ترکه، الشواهد و الربوبیه ملاصدرا، المبدا و المعاد ملاصدرا، نقد النصوص فی شرح نقش النصوص عبدالرحمن جامی، منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران
... [مشاهده متن کامل]
استاد آشتیانی بواسطه علاقه به حکمت و عرفان بمدت هشت سال در حوزه درسی علامه طباطبایی حاضر شد و متون اصلی این رشته ها را به همراه یک دوره کامل فقه و اصول و بخشی از تفسیر قرآن گذراند. استاد آشتیانی برای تکمیل آموخته هایش در حکمت صدرایی، رحل اقامت در قزوین افکنده و از محضر آقا سید ابوالحسن رفیعی قزوینی بهره مند شده و از آنجا راهی نجف شدند و به مدت دو سال از دروس استادان حوزه علمیه نجف استفاده کرد. وی بعد از بازگشت، در تهران مدتی به حوزه درسی میرزا احمد آشتیانی رفته و برای رفع اشکالات خویش، از راهنمایی های آقا میرزا مهدی آشتیانی نیز برخوردار بود.
آشتیانی در سال 1338 خورشیدی به سمت مدرس دانشگاه مشهد در رشته فلسفه و تصوف اسلامی انتخاب و دو سال بعد به سمت دانشیاری در همان رشته ارتقاع یافت ، وی در مدت نزدیک به چهل سال، تا سال 1380 خورشیدی، پیش از تشدید بیماری که فرصت تحقیق و تدریس را از بین برد، به تدریس حوزه و دانشگاه پرداخت و همزمان به تألیفاتی در حکمت دینی و تصحیح متون خطی حکما و عرفای سده های پیشین مشغول بود.
استاد جلال الدین آشتیانی، فیلسوف اسلامی و حکیم متاله الهی، پس از گذراندن بیماری طولانی و بر اثر کهولت سن در سن هشتاد سالگی در سوم فروردین ماه سال جاری دار فانی را وداع گفت. وی از بازماندگان حکمت صدرایی در ایران محسوب می شد که آثار منحصر به فردی را خلق کرده بود.
برخی از آثار وی عبارتند از هستی از نظر عرفان و فلسفه، شرح حال و آرای فلسفی ملاصدرا، شرح بر زاد المسافر ملاصدرا، شرح مقدمه قیصری بر فصوص الحکم، شرح فصوص الحکم فارابی، تفسیر سوره توحید، رساله المشاعر ملاصدرا، اصول المعارف فیض کاشانی، تمهیدالقواعد ابن ترکه، الشواهد و الربوبیه ملاصدرا، المبدا و المعاد ملاصدرا، نقد النصوص فی شرح نقش النصوص عبدالرحمن جامی، منتخباتی از آثار حکمای الهی ایران