جبه فشان

لغت نامه دهخدا

جبه فشان. [ ج ُب ْ ب َ / ب ِ ف َ/ ف ِ ] ( نف مرکب ) در شعر زیر کنایه از رقصنده ، سماع و وجد کننده ، دست افشان و دامن فشان است :
خرقه شکافان ذوق بی دف و نی در سماع
جبه فشانان شید تابع قانون دف.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

رقص

پیشنهاد کاربران

بپرس