تیوربو

تیوربو ( Theorbo ) یک ساز زخمه ای از خانوادهٔ لوت است دسته ای بلند و دو صفحهٔ کوک و تنظیم سیم دارد. همچون لوت، تیوربو دارای یک بدنه ( کاسه ) خمیده توخالی است که معمولاً دارای یک سوراخ صدا است. مانند لوت، نوازنده با یک دست به سیم ها ضربه می زد و آنها به حرکت درمی آورد و با دست دیگر سیم ها را پشت پرده فشار می دهد. با فشار دادن سیم ها در نقاط مختلف دستهٔ ساز یا به اصطلاح پرده گیری، نت ها و صداهای متفاوتی تولید می شود، بنابراین نوازنده قادر به اجرای آکورد، بیس لاین و ملودی است.
وجود سیم های بم با محدودهٔ صوتی ( Register ) کم، دامنه بسیار گسترده تری از زیروبمی ( نت ها ) را نسبت به یک لوت معمولی می دهد. در دوران موسیقی باروک برای نواختن بخش های همراهی باسو کونتینوئو استفاده می شد.
تیوربو در پایان قرن شانزدهم میلادی در ایتالیا تکوین یافت و آهنگسازانی چون جولیو کاچینی و کلودیو مونته وردی از نمونه های اولیهٔ آن در برخی آثار خود استفاده کردند. به گفته آتاناسیوس کیرشه، واژهٔ «تیوربا» در زبان ناپولی نام مستعاری برای تخته آسیاب بود که توسط عطرسازان برای خرد کردن و عصاره گیری از گیاهان عرقیات استفاده می شد. [ ۲]