تیلاکوسمیلوس

تیلاکوسمیلوس ( نام علمی: Thylacosmilus ) به معنی کیسه دار دندان خنجری سرده ای منقرض شده از پستانداران پس دد گوشت خوار است که از اواخر میوسن تا اواخر پلیوسن و پیش از وقوع رویداد تبادل بزرگ آمریکا در آمریکای جنوبی زندگی می کرد. تیلاکوسمیلوس دارای همانندی بسیاری با سرده معروف چاقودندان بود. با این حال این جانور برخلاف چاقودندان که یک گوشت خوارسان بود نوعی از اسپاراسودنت محسوب می شد و دلیل وجود شباهت هایی میان آن ها نتیجه فرگشت همگرا بوده است. سرده تیلاکوسمیلوس در سال ۱۹۳۳ به وسیله ریگگس نام گذاری شد و تنها گونه شناخته شده آن تیلاکوسمیلوس آتروکس نامیده می شود. سنگواره های تیلاکوسمیلوس به صورت خاص در استان های کارتامارکا، انتره ریوس و لا پامپا واقع در کشور آرژانتین شناسایی شده است.
تیلاکوسمیلوس با حدود ۱۲۰ تا ۱۵۰ سانتی متر طول و وزنی بین ۸۰ تا ۱۲۰ کیلوگرم به بزرگی یک جگوار بوده و یکی از بزرگ ترین پستانداران گوشت خوار پس دد در تاریخ زمین محسوب می شود. سلاح اصلی تیلاکوسمیلوس در شکار طعمه دو دندان نیش بلند و خنجری شکل در فک بالای آن بود که به منظور حفاظت از آن ها قسمت جلویی فک پایین حالتی غلاف مانند به خود گرفته بود. قدرت آرواره تیلاکوسمیلوس چندان زیاد نبود و این جانور از دندان های نیش بلند و خنجری خود برای دریدن قسمت های نرم بدن طعمه مانند شکم استفاده می کرد تا طعمه در اثر خونریزی شدید جان دهد. به جز دندان های نیش فک بالا سایر دندان های تیلاکوسمیلوس کوچک بودند. دندان های پیش این جانور به طور کامل از بین رفته بودند و دندان های نیش فک پایین و همچنین دندان های آسیاب به مقدار قابل توجه ای تحلیل رفته بودند. همچون کیسه داران امروزی تیلاکوسمیلوس نیز به احتمال زیاد از کیسه ای برای پرورش نوزادان خود استفاده می کرده است.
تئوری سنتی درباره انقراض تیلاکوسمیلوس این است که با وقوع تبادل بزرگ آمریکا بسیاری از پستاندارانی که در آمریکای شمالی حضور داشتند از جمله گوشت خوارسانان به صورت گونه های مهاجم وارد آمریکای جنوبی شده و شروع به رقابت با گونه های بومی کردند. تیلاکوسمیلوس نیز که توانایی رقابت با مهاجمین را نداشت منقرض شد. با این وجود پژوهش های اخیر نشان می دهند که تیلاکوسمیلوس پیش از رسیدن گونه های مهاجم احتمالاً به دلیل وقوع سرمایش جهانی که به یخبندان کواترنری منتهی شد منقرض شده است.