توحید عبادت

[ویکی فقه] به انحصار عبادت در بندگی خدا ، توحید عبادت یا توحید عبادی گفته می شود که به صورت های گوناگون در قرآن مورد تأکید قرار گرفته است.
به نظر مجلسی مخاطبان اولیه قرآن در وحدت خالق و ربّ اختلافی نداشتند، اختلاف اساسی آنان در توحید عبادت (به تعبیر او: توحید اِله) بود. مراد از عبادت، گفتار و رفتار کرنش آمیزِ برخاسته از باور به الوهیت معبود است. شاید به همین سبب، برخی توحید عبادت را مترادف توحید الوهیت یا ثمره آن دانسته اند.
توحید عبادت در قرآن
از قرآن، در این باره چند آموزه استنباط می شود:
← وجوب عبادت
موضوع دیگری که در بحث توحید عبادت در قرآن محل توجه قرار گرفته، معنای وحدت است. قرآن در اشاره به دیدگاه نصارا درباره عیسی علیه السلام و دیدگاه کسانی که فرشتگان را دختران خدا می خواندند، پیوسته بر فرزند نداشتن خدا تأکید کرده و این نسبت را چنان ناروا و زشت دانسته (لَقَدْ جِئتُم شیئاً اِدّاً) که گفته نزدیک است براثر آن آسمان ها از هم بشکافند.
← دیدگاه تفسیری
...