[ویکی نور] بدایع الازمان فی وقایع کرمان (تاریخ افضل)، نوشته افضل الدین ابوحامد احمد بن حامد کرمانی، فرآورده مهدی بیانی
این کتاب که در پایان سده ششم هجری نوشته و به تاریخ افضل معروف شده و به گمان در 606 هجری پایان یافته است، اطلاعات گستردهای درباره جغرافیای کرمان و بخش های گوناگون آن دربردارد و با توصیف بناهای شهرهای مهم آن سامان، به روایت چکیدهای از تاریخ آنجا از دوران پیش از اسلام و فتح شدنش بر دست مسلمانان و روزگار چیرگی آلصفار و آلالیاس و غزنویان و دیالمه آلبویه و سلجوقیان قاوردی بر آن میپردازد و از انقلابهای مردم کرمان پس از سلجوقیان و تسلط ملک دینار و عجمشاه و فرخ شاه، پسران ملک دینار و تسلط ملوک شبانکاره و اتابکان فارس و عاملان خوارزمشاهیان بر کرمان نیز گزارش می دهد.
این اثر را از منابع ویژه تاریخ کرمان میتوان برشمرد و بر پایه درونمایه جامعالتواریخ حسنی و تاریخ آلسلجوق گمان زد که دو مقاله و یک خاتمه (مقدمه) یا یک مطلب و یک خاتمه داشته باشد، اما افسوس که مقاله نخست از این تاریخ در دست نیست. باری، نویسنده هر یک از گزارشهای خود را با نثری شیوا زیر عنوان «گفتار» می گنجاند. نثر فارسی در روزگار صفویان، از دید روانی، استواری و شیوایی در پستترین مراحل راه میپیمود و از اینرو، بسیار بسیار دور مینماید که در این دوره، استوارترین ترکیبها در قالب زیباترین الفاظ ریخته شده و نثری چنین متین و دلپسند و دور از تعقید و تکلف از زیر قلم نویسندهای چون محمد بنابراهیم بیرون آمده باشد. نگاهی گذارا به عباراتهایی که بی گمان، از آن محمد بنابراهیم است - که شمارشان بسیار نیست - و مقابله آنها با الفاظ و عبارات بدایع الازمان، اهل فن و ذوق را بدین باور میرساند که تفاوت میان این دو انشا (نثر)، از زمین تا آسمان است.
مقاله نخست (اولی / مقدمه) این کتاب، چکیدهای از تاریخ پیشینیان سلاجقه و امیران سلجوقی عراق و خراسان را دربردارد و مقاله (مطلب) دومش از رویدادهای تاریخی روزگار سلجوقیان کرمان گزارش میدهد و خاتمه آن به تاریخ حکمرانی مَلک دینار و جانشینان وی و رویدادهای 606 هجری میپردازد.
نویسنده با گزارشی درباره پیشینه و ویژگیهای قاورد بنجغربیک (قره ارسلان) و چگونگی پادشاهی وی، در گفتارهای جداگانهای، به تاریخ و رویدادهای روزگار شاهان سلجوقی کرمان مانند کرمانشاه بن قاورد، سسلطانشاه بنقاورد، محییالدین عماد الدوله تورانشاه بن قرا ارسلان، ایرانشاه بنتورانشاه، ارسلانشاه بنکرمانشاه میپردازد. مهمترین موضوع گفتارها در این کتاب، میراث سلطنت قاورد شاه و جنگ و صلحها و عزل و نصبها فرزندان وی و هر یک از برادران با یکدیگر است. البته لشکرکشی شاهان قاوردی به دیگر جاهای کشور یا دیگر کشورها مانند عراق و چگونگی برخورد و معامله آنان با مردمان آن سامانها نیز از موضوعهای مهم این کتاب به شمار می رود. به گفته مصحح کتاب، محمد بنابرهیم، کتاب خود را بر پایه تاریخ افضل سامان داد و آن را به نام خود نوشت و از اینرو، درباره اصیل بودن تاریخ افضل و اقتباس محمد بنابراهیم و حسن بنشهاب از آن، نباید درنگ کرد. بنابراین، خواننده محترم درونمایه این کتاب را در بخش گزارش محتوای سلجوقیان و غُز (تواریخ آل سلجوق)، نوشته محمد بنابراهیم میتواند بیابد.
این کتاب که در پایان سده ششم هجری نوشته و به تاریخ افضل معروف شده و به گمان در 606 هجری پایان یافته است، اطلاعات گستردهای درباره جغرافیای کرمان و بخش های گوناگون آن دربردارد و با توصیف بناهای شهرهای مهم آن سامان، به روایت چکیدهای از تاریخ آنجا از دوران پیش از اسلام و فتح شدنش بر دست مسلمانان و روزگار چیرگی آلصفار و آلالیاس و غزنویان و دیالمه آلبویه و سلجوقیان قاوردی بر آن میپردازد و از انقلابهای مردم کرمان پس از سلجوقیان و تسلط ملک دینار و عجمشاه و فرخ شاه، پسران ملک دینار و تسلط ملوک شبانکاره و اتابکان فارس و عاملان خوارزمشاهیان بر کرمان نیز گزارش می دهد.
این اثر را از منابع ویژه تاریخ کرمان میتوان برشمرد و بر پایه درونمایه جامعالتواریخ حسنی و تاریخ آلسلجوق گمان زد که دو مقاله و یک خاتمه (مقدمه) یا یک مطلب و یک خاتمه داشته باشد، اما افسوس که مقاله نخست از این تاریخ در دست نیست. باری، نویسنده هر یک از گزارشهای خود را با نثری شیوا زیر عنوان «گفتار» می گنجاند. نثر فارسی در روزگار صفویان، از دید روانی، استواری و شیوایی در پستترین مراحل راه میپیمود و از اینرو، بسیار بسیار دور مینماید که در این دوره، استوارترین ترکیبها در قالب زیباترین الفاظ ریخته شده و نثری چنین متین و دلپسند و دور از تعقید و تکلف از زیر قلم نویسندهای چون محمد بنابراهیم بیرون آمده باشد. نگاهی گذارا به عباراتهایی که بی گمان، از آن محمد بنابراهیم است - که شمارشان بسیار نیست - و مقابله آنها با الفاظ و عبارات بدایع الازمان، اهل فن و ذوق را بدین باور میرساند که تفاوت میان این دو انشا (نثر)، از زمین تا آسمان است.
مقاله نخست (اولی / مقدمه) این کتاب، چکیدهای از تاریخ پیشینیان سلاجقه و امیران سلجوقی عراق و خراسان را دربردارد و مقاله (مطلب) دومش از رویدادهای تاریخی روزگار سلجوقیان کرمان گزارش میدهد و خاتمه آن به تاریخ حکمرانی مَلک دینار و جانشینان وی و رویدادهای 606 هجری میپردازد.
نویسنده با گزارشی درباره پیشینه و ویژگیهای قاورد بنجغربیک (قره ارسلان) و چگونگی پادشاهی وی، در گفتارهای جداگانهای، به تاریخ و رویدادهای روزگار شاهان سلجوقی کرمان مانند کرمانشاه بن قاورد، سسلطانشاه بنقاورد، محییالدین عماد الدوله تورانشاه بن قرا ارسلان، ایرانشاه بنتورانشاه، ارسلانشاه بنکرمانشاه میپردازد. مهمترین موضوع گفتارها در این کتاب، میراث سلطنت قاورد شاه و جنگ و صلحها و عزل و نصبها فرزندان وی و هر یک از برادران با یکدیگر است. البته لشکرکشی شاهان قاوردی به دیگر جاهای کشور یا دیگر کشورها مانند عراق و چگونگی برخورد و معامله آنان با مردمان آن سامانها نیز از موضوعهای مهم این کتاب به شمار می رود. به گفته مصحح کتاب، محمد بنابرهیم، کتاب خود را بر پایه تاریخ افضل سامان داد و آن را به نام خود نوشت و از اینرو، درباره اصیل بودن تاریخ افضل و اقتباس محمد بنابراهیم و حسن بنشهاب از آن، نباید درنگ کرد. بنابراین، خواننده محترم درونمایه این کتاب را در بخش گزارش محتوای سلجوقیان و غُز (تواریخ آل سلجوق)، نوشته محمد بنابراهیم میتواند بیابد.