ت

[ویکی الکتاب] معنی قَالَتِ: گفت (در اصل "قَالَتْ " بوده که حرف "ت"به دلیل رسیدن به ساکن حرکت گرفته است)
معنی خَلَتِ: گذشت(در عبارت "وَقَدْ خَلَتِ ﭐلْقُرُونُ "در اصل ت ساکن بوده که چون در کنار ساکن یا تشدید کلمه بعد قرار گرفته به آن کسره داده اند)
معنی نَّفَعَتِ: سود بخشید - نفع داشت (دراصل نَفَعَتْ بوده که به دلیل تقارنش با حرف ساکن و تشدید دار در کلمه ی بعد حرف "ت"حرکت گرفته است)
معنی غُلِبَتِ: شکست خورد - مغلوب شد (در اصل "غُلِبَتْ" بوده که به دلیل رسیدن ساکن به تشدید در عبارت "غُلِبَتِ ﭐلرُّومُ " حرف "ت" کسره گرفته است )
معنی غَلَّقَتِ: بست (در اصل "غَلَّقَتْ" بوده که به دلیل رسیدن ساکن به ساکن در عبارت "غَلَّقَتِ ﭐلْأَبْوَابَ " حرف "ت" کسره گرفته است )
معنی فُتِحَتِ: باز شد (در اصل "فُتِحَتْ" بوده که به دلیل رسیدن ساکن به تشدید در عبارت "فُتِحَتِ ﭐلسَّمَاءُ " حرف "ت" حرکت گرفته است )
معنی فَصَلَتِ: جدا شد - بیرون رفت (در عبارت "لَمَّا فَصَلَتِ ﭐلْعِیرُ " یعنی کاروان از مبدأ جداشد یا به راه افتاد. کسره "ت" نیز به دلیل رسیدن دو ساکن به هم می باشد)
معنی قُضِیَتِ: تمام شد- به پایان رسید(در عبارت"قُضِیَتِ ﭐلصَّلَوٰةُ "حرف "ت" به دلیل رسیدن به تشدید حرکت گرفته است)
معنی دَّعَوَا: خواندند - درخواست کردند(درجمله "فَلَمَّا أَثْقَلَت دَّعَوَا ﭐللَّهَ " چون دو ساکن به هم رسیده اند واو فتحه گرفته است و دال نیز به دلیل نزدیکی تلفظش به "ت " در آن ادغام گردیده است)
معنی ﭐثَّاقَلْتُمْ إِلَی ﭐلْأَرْضِ: خود را به سنگینی می زنید به قسمی که به زمین می نشینید - به زمین می چسبید - زمینگیر می شوید (در اصل باب تفاعل و تثاقلتم بوده است که ت به ث تبدیل و برای اجتناب از ابتدا به ساکن یک همزه وصل اضافه شده است ، از معانی باب تفاعل ، تظاهر است که در این کلمه ا...
تکرار در قرآن: ۹(بار)

تخت جمشید (بازسازی شده)
چهارمین حرف از الفبای فارسی و حرف سوم از الفبای عربی (ابتثی) و حرف بیست و دوم از حروف ابجدی که در حساب جمل معادل ۴۰۰ به شمار می رود. از نظر آوایی، نمایندۀ صامت دندانی ـ لثوی ـ انفجاری بی واک است. در عبری taw و در یونانی tau است، این حرف را فارسی زبانان «تِ= te» و «تا= tâ» و «تی= ti» می نامند. این حرف گاه به شکل تای گرد یا تای مربوطه (ة ـ ـة) در فارسی به کار می رود که مستقیماً از زبان و خط عربی وارد خط فارسی شده است. مانند دایرة المعارف، سریع الحرکة و گاهی نیز این حرف به تلفظ درنمی آید یا تبدیل به مصوت «ـَ = e» می شود، مثلِ شیعت ← شیعه، استفادت ← استفاده، قلعت ← قلعه، اشارت ← اشاره. حرف «ت» به عنوان ضمیر متصل دوم شخص مفرد به پایان کلمه اضافه می شود و مفهوم «تو» می دهد. مثلِ دیدمت، کتابت، ازت پس می گیرم.