بهدری

لغت نامه دهخدا

بهدری. [ ب ُ دُری ی ] ( ع ص ) کودک شیرزده که جوان نشود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ذیل اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس